بررسي توان خود مراقبتي بيماران ديابتي مراجعه كننده به درمانگاه هاي علوم پزشكي تبريز

زمينه و اهداف: مهمترين راهبرد كنترل بيماري ديابت، مراقبت از خود مي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين توان خودمراقبتي افراد مبتلا به ديابت مراجعه كننده به درمانگاه هاي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام گرديد. مواد و روش ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي تحليلي،350 فرد مبتلا به ديابت مراجعه كننده به درمانگاه هاي دانشگاه علوم پزشكي تبريز در سال 1394مورد بررسي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه توبرت و همكاران(2000) جمع آوري گرديد. داده‌ها با نرم افزار SPSS 23 و با استفاده از آزمون كاي دو وتحليل واريانس يك طرفه تحليل گرديدند.يافته ها: 93/1 درصد افراد مشاركت كننده در مطالعه مبتلا به بيماري ديابت نوع دوم بودند. ميانگين توان خودمراقبتي واحدهاي پژوهش(3/4 از 7) در حد متوسط بود. رايج ترين رفتار خودمراقبتي انجام شده مصرف به موقع داروها بود(5/79 از 7) و اقداماتي مثل فعاليت بدني، ورزش و بررسي مداوم كفش ها عموميت كمتري داشت. متغيرهايي از قبيل سن ،جنسيت، سابقه بيماري و تحصيلات ارتباط معني داري با توان خودمراقبتي افراد داشتند. هم چنين بيشترين پايش عوارض بيماري مربوط به انجام آزمايش هموگلوبين اي وان سي(در 78/6 درصد از افراد) بوده ومراجعه به چشم پزشك، دندانپزشك و تزريق واكسن آنفلونزا در مرتبه هاي بعدي قرار داشت.نتيجه گيري: با توجه به نقش مهم فعاليت هاي خودمراقبتي در كنترل بيماري ديابت لازم است پزشكان در حين مداخلات با بررسي رفتارهاي مراقبت از خود بيماران و تعيين نيازهاي خودمراقبتي آنان، برنامه ريزي هاي لازم را براي ارتقاي رفتارهاي مراقبت از خود بيماران تدوين و اجرا نمايند.