تحليل كارايي و رتبه‌بندي واحدهاي استاني سازمان تامين اجتماعي در بخش درمان غيرمستقيم با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها

زمينه و اهداف: امروزه سنجش كارايي به دليل مشخص نمودن ضعفها، قوتها و ميزان بهره‌گيري از منابع در دسترس داراي اهميت بسيار مي‌باشد؛ لذا هدف از اين تحقيق تحليل كارايي و رتبه‌بندي واحدهاي استاني سازمان تامين اجتماعي در بخش درمان غيرمستقيم بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه‌ي توصيفيمقطعي كارايي‌هاي فني، مديريتي و مقياس سازمان تامين اجتماعي در 31 استان ايران توسط مدل ورودي‌گراي تحليل پوششي داده‌ها و با فرض بازدهي متغير نسبت به مقياس مورد تحليل قرار گرفت و استانها با استفاده از مدل اندرسونپيترسون رتبه‌بندي شدند. متغيرهاي ورودي شامل تعداد نيروي انساني تخصصي، تعداد نيروي انساني پشتيباني، ميزان درآمد هر استان و متغيرهاي خروجي شامل تعداد و هزينه‌ي نسخ رسيدگي شده در هر استان بود. داده‌هاي مورد نياز از سالنامه آماري سال 1396 سازمان تامين اجتماعي اقتباس شد و تحليل داده‌ها به كمك نرم‌افزارهاي DEAP 2.1 و EMS 1.3.0 انجام شد. يافته ها: ميانگين نمرات كارايي فني 0.880، كارايي مديريتي 0.818 و كارايي مقياس 0.928 محاسبه شد. بر اساس نمرات فوق كارايي استان‌هاي كهگيلويه و بويراحمد و تهران رتبه‌ي اول و كرمان رتبه‌ي آخر را كسب نمودند. نتيجه گيري: به طور كلي ظرفيت ارتقاي كارايي فني، مديريتي و مقياس به ترتيب به ميزان 12، 18.2 و 7.2 درصد در بخش درمان غيرمستقيم سازمان تامين اجتماعي وجود دارد كه استانهاي ضعيف و ناكارا بايد در اولويت بهبود كارايي قرار گيرند كه اين امر مي‌تواند با الگوگيري از استانهاي كارا، الكترونيكي نمودن نسخ و مديريت دقيقتر درآمدها و تعداد نيروي انساني شاغل در بخش درمان غيرمستقيم تحقق يابد.