بررسي رابطه بين هوش هيجاني و تاب‌آوري با فرسودگي ‌شغلي در كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي و درماني تهران

زمينه و اهداف: فرسودگي‌شغلي يكي از مشكلات اجتماعي عصر حاضر است كه عوامل مختلفي مي‌توانند بر روي آن تاثير بگذارند .از جمله اين عوامل كه بايد به دقت مورد بررسي قرار گيرند هوش هيجاني و تاب‌آوري است. هدف اصلي اين مطالعه بررسي رابطه بين هوش هيجاني و تاب‌آوري با فرسودگي‌ شغلي در كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي و درماني تهران بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه مقطعي از نوع همبستگي بود كه در واحدهاي ستادي معاونت‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1397 انجام شد. نمونه آماري 287 نفر از كاركنان واحدهاي ستادي بودند كه به روش نمونه‌گيري ‌تصادفي ‌طبقه‌اي ‌نسبتي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي هوش هيجاني schutte (S_EIS)، تاب‌آوري كانر و ديويدسون (CD_RISC )و فرسودگي‌شغلي مسلش (M_JB) استفاده شد. از نرم‌افزارهاي آماريSPSS وAMOS نسخه 22 و جهت تحليل داده‌ها از روش تحليل مسير استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد بين هوش هيجاني و تاب‌آوري رابطه معني‌دار و مستقيم وجود دارد (ضريب همبستگي 0/381-P 0.001 نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه قدرت پيش‌بيني هوش هيجاني به عنوان يكي از متغيرهاي پيش‌بيني كننده فرسودگي‌شغلي به گونه اي است كه با افزايش هوش هيجاني مي‌توان كاهش فرسودگي‌شغلي را در كاركنان پيش‌بيني كرد. هوش هيجاني جز ويژگي‌هايي است كه مي‌تواند از طريق برنامه‌هاي آموزشي مناسب و پرورش كاركنان تقويت شود.