مواجه ديدگاه صورت‌گرايان توماسي با اشكال جفت شدن نظريه دوگانه‌انگاري جوهري

Facing Hylomorphism with the pairing problem in substance dualism

صورت گرايان ارسطو توماسي معتقدند كه صورت دانستن نفس در برهه اي از زمان با اشكال عدم تفرد و نحوة تعلق نفس به بدني خاص روبرو نخواهد بود. طبق نظر ايشان، چون اولا صورت با ماده رابطة ضروري دارد و بدينوسيله متفرد است، ثانيا نفس ادامة صورت پيشين است، پرسش از چرايي تعلق نفس به بدني خاص از اساس مطرح نمي شود. ما در اين مقاله ابتدا اشكال جفت شدن كيم بر دوگانه انگاري دكارتي را توضيح داده ايم. طبق اين اشكال، چون هيچ رابطه ضروري بين نفس و بدن وجود ندارد، دوگانه انگار دكارتي نمي تواند توضيح دهد كه چرا هنگام تعلق نفس به بدن، نفس به اين بدن خاص تعلق گرفته است نه به بدن ديگر. سپس با تمركز بر نظريه صورت گرايان مذكور در خصوص نفس و اثبات عدم اين هماني بين صورت و نفس استدلال كرده ايم كه اين نظريه ترجيحي نسبت به دوگانه انگاري دكارتي نداشته و همچنان با اشكال جفت شدن و عدم تفرد روبرو است. براي اين كار بين دو تغيير جوهري و عرضي تمايز گذاشتيم و با توجه به اينكه تغيير صورت به نفس از سنخ تغيير جوهري است، نشان داديم كه اين هماني بين صورت پيشين و نفس وجود ندارد

Explaining individuation and mind-body relation are the two salient challenges for substance dualists. Hylomorphists following Aristotle and Thomas Aquinas, like Oderberg, claim that they have met these challenges adequately. In this paper we focus on the first problem. At first we explain Kim’s challenge of pairing for substance dualism. Accordance with this problem, there is no necessary relation between soul and body, so Cartesian dualist can’t explain how a soul relates with a body not another one. After that, with focus on Hylomorphism, we argue that this view faces the same problem. For this, we argue that although form has a necessary relation with matter but because of form and soul are not identical, so this view faces the pairing problem. For doing this, we distinguish between substantial and accidental changes and argue that corruption of form and generation of soul is substantial change. Then we argue that there is no identity between previous form and soul, so hoylomorphism is not in a better position with respect to substance dualism to solve the pairing problem and individuation of soul.
Then we argue that there is no identity between previous form and soul, so hoylomorphism is not in a better position with respect to substance dualism to solve the pairing problem and individuation of soul