رويكردهاي آموزش زبان فارسي بر پايۀ ادبيات فارسي

ابطۀ ميان آموزش زبان و ادبيات دو سويه دارد؛ از يك سو يكي از اهداف غايي آموزش زبان، ورود به عرصۀ ادبي هر زباني است و از سوي ديگر ادبيات ابزاري است براي آموزش زبان و ارتقاي مهارت هاي زباني. سويۀ دوم در ايران كمتر شناخته شده است؛ بنابراين در اين مقاله برآنيم به اين سويه بپردازيم. در اين راستا در گام نخست از مجموعۀ كتاب ها و منابع معتبر علمي، سيزده رويكرد عمومي در آموزش زبان بر بنيان ادبيات جمع بندي و معرفي شد كه اين امر براي نخستين بار صورت گرفته است و در گام دوم براي هر رويكرد، مثال¬ها و نمونه¬هايي از مجموعه كتاب¬هاي آموزش نوين زبان فارسي – در جايگاه يكي از منابع اصلي آموزش زبان فارسي به غيرفارسي¬زبانان در مراكز معتبر- انتخاب و بر اساس شاخصه هاي نظري هر رويكرد تحليل و تبيين گرديد. دستاورد اين پژوهش در اين است كه بخشي از ظرفيت¬هاي ادبيات فارسي را در آموزش زبان و ارتقاي مهارت هاي زباني آشكار ميكند و دريچه اي نوين را به سوي آموزش زبان فارسي به غيرفارسي زبانان مي گشايد