بررسي كاركردهاي اجرايي در چهار حوزه توجه پايدار، حافظه فعال شنيداري، سرعت واكنش و كنترل پاسخ در كودكان مبتلا به اختلال در رواني گفتار

هدف: طبق يافته پژوهش هاي متعدد، افراد دچار اختلال در رواني گفتار تفاوت هايي در كاركردهاي اجرايي در مقايسه با همتايان عادي نشان مي دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسي كودكان 7 تا 12 ساله مبتلا به اختلال در رواني گفتار در 4 حوزه كاركردهاي اجرايي شامل توجه پايدار، حافظه فعال شنيداري، سرعت واكنش و كنترل پاسخ بود. روش بررسي: تعداد 20 كودك با اختلال در رواني گفتار و 20 كودك بدون اختلال در رواني گفتار از طريق مراكز گفتار درماني و مدارس شهر تهران انتخاب شدند. براي بررسي حافظه فعال شنيداري از آزمون  N BACKشنيداري و جهت بررسي توجه پايدار و سرعت واكنش از آزمون عملكرد پيوسته (Continuous Performance Test) و براي بررسي بازداري پاسخ از آزمون برو/نرو (Go/ No Go) استفاده شد. همچنين گفتار محاوره كودكان دچار اختلال در رواني گفتار سنجيده شد و درصد وقوع نارواني با استفاده از روش درصد كلمات با لكنت ادا شده (Percent Syllables Stuttered) سنجيده شد. يافته ها با استفاده از آزمون هاي تي مستقل و والش مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج حاكي از آن است كه ميان نمرات كودكان مبتلا به اختلال در رواني گفتار و كودكان عادي در حوزه توجه پايدار (0/019=p)، حافظه فعال شنيداري (0/038=p) و كنترل پاسخ (0/033=p) تفاوت معناداري وجود دارد. اما بين نمرات كودكان مبتلا به اختلال در رواني گفتار و كودكان عادي در  حوزه سرعت واكنش (0/329=p) تفاوت معنادار وجود ندارد (05/.0 p). نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد كه كودكان مبتلا به اختلال در رواني گفتار در مقايسه با همتايان عادي در سه حوزه  كاركردهاي اجرايي شامل توجه پايدار، حافظه فعال شنيداري و كنترل پاسخ ضعيف تر عمل مي كنند.