بررسي تأثير متغير‌هاي جمعيتي بر كيفيت محيط زيست بر مبناي مدل STIRPAT

زمينه و هدف: اندازه و تركيب جمعيت از مهم ترين متغير هاي تأثيرگذار بر كيفيت محيط زيست مي باشند. مطالعات تجربي در مورد تأثير عوامل جمعيتي بر انتشار آلودگي نتايج بسيار متفاوتي داشته است. شناسايي و تعيين چگونگي و ميزان تأثير اين متغير ها بر كيفيت محيط زيست مي تواند در اتخاذ سياست ها و تدوين مقررات زيست محيطي نقش به سزايي داشته باشد. روش بررسي: در مطالعه حاضر با به‌كارگيري تجزيه و تحليل اقتصاد سنجي و با استفاده از مدل STIRPAT و داده‌هاي مربوط به انتشار دي اكسيد كربن در ميان كشور‌هاي گروه دي هشت از سال 1995 تا 2010، به بررسي تأثير متغير‌هاي جمعيتي نظير اندازه جمعيت، سن جمعيت، تمركز جمعيت و شهرنشيني و نيز تأثير توليد ناخالص داخلي (GDP) بر انتشار  گاز دي‌اكسيدكربن پرداخته شده است. يافته ها: نتايج حاكي از آن است كه اندازه جمعيت و تمركز جمعيت، تأثير معني داري بر انتشار گاز هاي گلخانه اي ندارند. از طرفي سن جمعيت بين 15 تا 64 سال، شهرنشيني و درآمد سرانه واقعي به ترتيب بيشترين تأثير را در انتشار سرانه دي اكسيد كربن در بين كشورهاي عضو گروه دي هشت از خود نشان مي دهند. نتيجه گيري: كشش بالاي انتشار آلاينده ها نسبت به دوره سني 15 تا 64 سال در جامعه ما از اهميت بالايي برخوردار است، چرا كه توزيع سني جمعيت در اين بازه سني متراكم شده است. از آن جايي كه اين دوره سني سهم بالايي در توليد و رشد اقتصادي و مصرف انرژي دارد، تأثير بالايي نيز در انتشار CO2 خواهد داشت. بنابراين بايد از طريق اقداماتي نظير آموزش هاي فرهنگي حفظ محيط زيست و افزايش راندمان مصرف انرژي، تخريب محيط زيست توسط مصرف كنندگان را به كمترين حد كاهش داد.