ارزيابي وضعيت مديريت و برنامه ريزي كاربري اراضي اطراف فرودگاه ها(مطالعه موردي فرودگاه مهرآباد)

زمينه و هدف: فرودگاه ها زيربنايي ترين بخش از سيستم حمل ونقل هوايي، محسوب مي شوند و حضور نسل جديد هواپيماهاي مدرن، رشد سريع حجم ترافيك و تقاضاي سفرهاي هوايي و تصويب قوانين و مقررات منسجم و دقيق براي مراحل مختلف عمليات پروازي، سبب گرديده كه فرودگاه به عنوان يك سيستم پيچيده و پويا محسوب شود.   هدف  از انجام اين تحقيق مديريت و برنامه ريزي كاربري اراضي با رويكرد زيست محيطي در فرودگاه مهرآباد است، فرضيه هاي اين تحقيق عبارتند از:  فرضيه اول اراضي اطراف فرودگاه با امنيت پرواز رابطه دارد ، فرضيه دوم نحوه استفاده از اراضي اطراف فرودگاه با حفظ محيط زيست رابطه دارد، و فرضيه سوم مديريت و برنامه ريزي اراضي بر آرامش و امنيت ساكنان حريم فرودگاه اثر گذار است. روش بررسي: كار  از طريق شناخت و بررسي محدوده مورد مطالعه، با استفاده از نرم افزار Arc GIS 9.3 جهت توليد نقشه هاي موقعيت جغرافيايي منطقه، كاربري هاي اراضي اطراف، شبكه راه هاي ارتباطي انجام گرديد. سپس با تنطيم  و توزيع پرسشنامه ، عوامل مؤثر بر مديريت كاربري اراضي مورد سنجش قرار گرفته و با استفاده از روش مديريت راهبردي نقاط قوت و ضعف شناسايي گرديد . پرسشنامه ها از طريق آناليز همبستگي با استفاده از  نرم افزار SPPS19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي به دست آمده در ارتباط با فرضيه اول حاكي از اين است كه ميان پارامترهاي اراضي اطراف فرودگاه و امنيت پرواز رابطه معنا دار و مستقيمي وجود دارد. در فرضيه دوم نيز بين عوامل نحوه استفاده از اراضي اطراف فرودگاه و حفظ محيط زيست رابطه معنا دار و معكوس است. فرضيه سوم بين متغيرهاي مديريت و برنامه ريزي اراضي و آرامش و امنيت ساكنان حريم فرودگاه   نيزرابطه معنا دار و مستقيم است. بحث و نتيجه گيري: نتايج تحليل ها نشان مي دهد كه از بين پاسخ دهندگان به سؤالات؛ اكثريت (90.5 درصد) از خلبانان  معتقدند كه ارتباط زيادي بين اراضي اطراف فرودگاه با امنيت پرواز وجود دارد. تنها 4.8 درصد معتقد بودند كه اين ارتباط كم است. در مقابل 4.8 درصد باقي مانده نيز اين ارتباط را بسيار زياد بيان كرده اند.