بررسي پراكنش آلودگي در دره‌هاي شهري با رويكرد جهت‌گيري باد و استقرار درختان: نمونه موردي، بافت شهري اصفهان

زمينه و هدف: پوشش گياهي كه عموما در طراحي شهري مورد استفاده قرار مي‌گيرد، تاثير به‌سزايي بر كيفيت هواي معابر دارد. از اين‌رو برنامه ريزان بايد از ميزان و چگونگي تاثير درختان و پوشش گياهي آگاه باشند. اصفهان يكي از كلان شهرهاي ايران است كه به رغم دارا بودن پوشش گياهي زياد در سطح اين شهر، خيابان‌هاي آن با مشكل آلودگي روبه‌رو هستند. در اين تحقيق بررسي پراكنش آلودگي در دره‌هاي شهري با هدف ارزيابي الگوي بهينه مدل كيفي كاهش آلودگي انجام پذيرفته است. روش بررسي: جهت بررسي تاثير پوشش گياهي بر سطح آلودگي در دره‌هاي شهري از نرم افزار مدل‌سازي سه بعدي با نام ENVImet  با بررسي مدل كيفي هواي محلي و خرده اقليمي بر پايهCFD  مكانيك سيالات محاسباتي استفاده شده است. در ابتدا يك نمونه واقعي مطالعاتي برداشت ميداني شده است و در نهايت مدل ساده‌تري از منطقه انتخاب شده و شبيه‌سازي مي‌‌شود. يافته‌ها: پارامتر‌هاي مختلفي از جمله نسبت ارتفاع به عرض در دره‌هاي شهري، سطح تراكم درختان، محل قرار‌گيري درختان در معابر و فاصله درختان از هم مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از تحقيق نشان مي‌دهند كه افزايش سرعت باد در دره‌هاي شهري با عمق كم در سطح پايين‌تري قرار دارد و زماني كه در دره‌هاي شهري موانع طبيعي از جمله درختان حضور نداشته باشند سطح آلودگي كاهش مي‌يابد زيرا در اين حالت باد باز هم سرعت بيش‌تري دارد. زماني كه درختان در خط مركزي دره شهري مابين مسيرهاي حركتي  قرار مي‌گيرند، آلودگي و فاصله درختان نسبت به هم رابطه معكوس داشته و هرچه فاصله درختان بيش‌تر شود سطح آلودگي كم‌تر مي‌گردد، به عبارتي تاج پوشش درختان هرچه كم‌تر باشد، آلودگي كم‌تر در زير تاج درختان محبوس مي‌گردد و غلظت آلودگي كاهش مي‌يابد.