ارزيابي شدت تخريب منابع آب زيرزميني با استفاده از مدل اصلاحي بيابان زايي IMDPA و GIS در دشت شيراز استان فارس

زمينه و هدف: بسياري از عرصه هاي منابع طبيعي و كشاورزي در اثر استفاده بي رويه و عدم مديريت صحيح آب هاي زيرزميني تبديل به بيابان گرديده اند. علت بيابان زايي و تخريب سرزمين علاوه بر عوامل طبيعي ناشي از عملكرد نادرست انسان مي باشد كه پيامد هايي مانند شور شدن و افت سطح آب زيرزميني را به همراه دارد. در اين راستا به منظور برنامه ريزي مقابله با تخريب منابع آب زيرزميني، ارزيابي شدت تخريب منابع آب زيرزميني دشت شيراز انجام گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه از مدل اصلاحيIMDPA  براي تعيين شدت تخريب منابع آب زيرزميني استفاده شد.  نقشه نهايي تخريب منابع آب زيرزميني از تلفيق لايه هاي اطلاعاتي شاخص هاي معيار آب حاصل شد.  يافته ها: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه در حدود 55 درصد از منابع آب زير زميني قسمت اصلي دشت شيراز در كلاس خطر متوسط و در حدود 30 درصد در كلاس خطر شديد و خيلي شديد تخريب قرار دارند. بحث و نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه شاخص هدايت الكتريكي بيش ترين تاثير را در تخريب منابع آب زيرزميني دشت شيراز داشته است. هم چنين مشخص شد كه مدل پيشنهادي كارايي خوبي براي برآورد شدت تخريب منابع آب زيرزميني دارد. لذا پيشنهاد مي شود اين مدل در مناطق مشابه براي تعيين شدت تخريب منابع آب زيرزميني مورد استفاده قرار گيرد.