ارزيابي ميزان رويش جنگل در يك دهه با استفاده از قطعات نمونه دايم (مطالعه موردي: بخش گرازبن جنگل خيرود، استان مازندران)

زمينه و هدف: تعيين رويش جنگل از اساسي ترين اهداف و وظايف مديريت جنگل است، كه به علت پيچيده بودن فرايند تعيين حجم و رويش هميشه با چالش هايي براي بخش اجرا همراه بوده است. در يك برنامه‌ريزي دقيق، دانستن حجم موجودي سرپا و رويش الزامي است. رويش حجمي توده هاي جنگلي اساس تعيين ميزان برداشت سالانه در برنامه ريزي و مديريت بهره برداري چوب از جنگل به حساب مي آيد كه برداشت اين مقدار چوب باعث توسعه پايدار جنگل شده و بدون اين كه مشكلي هم براي اين منابع با ارزش كشورمان ايجاد كند، تا حدودي مي تواند نيازهاي چوبي كشور را تامين كند.  روش بررسي: در اين تحقيق كه در بخش گرازبن جنگل خيرود در استان مازندران انجام گرفت، با استفاده از 258 قطعه نمونه دايم 10 آري دايره شكل، رويش حجمي و تعداد درختان توده جنگلي به طريقه مستقيم، اندازه گيري و محاسبه گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين تعداد در هكتار درختان به ترتيب برابر با 298.15و 290.4 اصله در سال 1382 و 1391مي باشد. حجم در هكتار درختان به ترتيب برابر 335.8 و 367.7 سيلو در سال 1382 و 1391مي باشد. گونه راش با وجود آن كه 31 درصد  تعداد درختان بخش گرازبن را تشكيل مي دهد ولي به لحاظ حجم سرپا 57 درصد موجودي اين بخش را تشكيل مي دهد.رويش حجمي سالانه 4 سيلو در هكتار و رويش تعداد 5.8 اصله در هكتار و در سال مي باشد. بحث و نتيجه گيري: در نهايت مي توان اشاره كرد كه آماربرداري با قطعات نمونه دايم اطلاعات و لازم و آمار دقيق را براي تعيين رويش حجمي و تعداد در اختيار قرار مي دهد تا در اجراي مديريت درست و تصميم گيري هاي مناسب ياري رساند. ضمن اين كه برداشت اين مقدار رويش حجمي علاوه بر كمك به اقتصاد، باعث توسعه پايدار جنگل مي شود.