بررسي ساختار جنگل‌هاي شمال ايران با استفاده از شاخص‌هاي نزديك‌ترين همسايه (مطالعه موردي: منطقه حفاظت شده جنگلي دشت ناز ساريمازندران)

زمينه و هدف: اولين گام براي مديريت مناسب جنگل ها داشتن اطلاعات كافي در مورد نحوه رشد، تكامل و چگونگي تاثيرپذيري ساختار توده هاي جنگلي از عوامل محيطي مي باشد. با توجه به اهميت توده هاي جنگلي شمال كشور و ارزش هاي محيط زيستي منطقه، در اين مطالعه سعي شد ساختار گونه هاي موجود در منطقه حفاظت شده جنگلي دشت ناز ساري استان مازندران با استفاده از شاخص هاي نزديك ترين همسايه مورد بررسي گيرد. روش بررسي: به منظور بررسي ساختار در محدوده مورد مطالعه 56 هكتار از توده هاي جنگلي به صورت صددرصد مورد آماربرداري قرارگرفت و از شاخص هاي كلارك و اوانز، زاويه يكنواخت، شانونوينر، آميختگي، اندازه قطر برابر سينه و اختلاف قطر برابر سينه، جهت بررسي ساختار استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده ميانگين شاخص هاي كلارك و اوانز و زاويه يكنواخت به ترتيب 0.70و 0.55 محاسبه شد كه نشان دهنده ي توزيعي مابين تصادفي و كپه اي است. ميانگين شاخص هاي شانون وينر و آميختگي به ترتيب 0.40 و 0.06  محاسبه شد. با توجه به اين كه بيش تر سطح محدوده مورد مطالعه از پايه هاي بلوط تشكيل شده است، ارزش شاخص آميختگي پايين محاسبه گرديد. مقدار ميانگين شاخص اندازه قطر برابر سينه 0.50 محاسبه شد كه نشان دهنده ي غالبيت ابعاد قطر برابر سينه گونه بلوط و مغلوب بودن گونه اوجا مي باشد. گونه آزاد نيز از نظر غالب يا مغلوب بودن ابعاد قطر برابر سينه حد وسط بود. همچنين مقدار ميانگين شاخص اختلاف قطر برابر سينه 0.32 محاسبه شد، كه نشان دهنده ي اختلاف متوسط بين درختان مجاور يكديگر از نظر ابعاد قطر برابر سينه است. بحث و نتيجه گيري: شاخص هاي به كار رفته در اين تحقيق مي توانند جهت تشريح ساختار و ويژگي هاي اكولوژيكي گونه هاي مختلف درختي مورد استفاده قرار گيرند.