طراحي الگوي بومي در اقليم گرم و خشك جهت كاهش مصرف انرژي در بخش مسكن (مطالعه موردي: شهر يزد)

زمينه و هدف : با توجه به رشد روز افزون جمعيت و به تبع آن بحران ناشي از افزايش تقاضاي مصرف انرژي، مديريت الگوي مصرف انرژي امروزه به امري جدايي ناپذير از مقوله پايداري تبديل شده است  .بدين منظور در اين پژوهش با نگاه ويژه به اهميت صرفه جويي انرژي و با هدف بهينه سازي مصرف آن در بخش مسكن از طريق معاصر سازي طراحي الگوي بومي در مناطق گرم و خشك پرداخته شده است. روش بررسي: از اين رو با بررسي مصرف انرژي در اين بخش و در الگوهاي مختلف و هم چنين طراحي الگوي مصرف بهينه انرژي در راستاي دست يابي به امر مهم ، به جمع آوري اطلاعات مورد نظر پرداخته شده است. روش پژوهش به كار گرفته شده در اين پژوهش از نوع اسنادي و كيفي است كه با بهره گيري از مشاهده فعال و مستند سازي به جمع آوري اطلاعات مورد نظر پرداخته شده است. يافته ها : با در نظر داشتن اين نكته كه در پژوهش حاضر مطالعات صورت گرفته بر روي نمونه موردي شهر يزد است، سبك طراحي بناها هم چون ( جهت قرار گيري، ضخامت بندي جداره ها، ارتفاع سازه هاي دروني و ...) و  نيز عناصر مورد استفاده ( ايوان ها، گياهان، جريان باد و ...) كه تاثير مستقيمي در بهينه سازي مصرف انرژي دارند، مورد بررسي قرار گرفته است. نتيجه گيري: در نتيجه اين پژوهش بابررسي الگوي معماري بومي و الگوهاي مسكوني مدرن به نتايج مشابهي در راستاي كاهش مصرف انرژي رسيده است كه با تلفيق روش هاي ساختاري اين دو سبك از معماري مي توان به الگوي مشتركي تحت عنوان الگوي پايداري دست يافت كه به كارگيري آن روش كار آمدي در راستاي كاهش مصرف انرژي مي تواند باشد.