بررسي عوامل موثر بر مديريت بصري ديد‌ها و چشم‌انداز‌ها به سمت ابنيه با ارزش تاريخي – عملكردي (مطالعه موردي: منظر خياباني آستانه سيد علاالدين حسين شيراز)

زمينه و هدف: امروزه هويت بخشي به حوزه هاي شهري از طريق حفظ، ارتقا شخصيت و توانمند سازي (عملكردي و فرمي) بناهاي با ارزش تاريخي عملكردي، كه به عنوان نشانه در خاطره جمعي و تصوير ذهني انسان ها از جايگاه ويژه اي برخوردارند، امري با ارزش در مباحث طراحي شهري است. در اين زمينه به نظر مي رسد اتخاذ تدبيري كه فرصت ديد به اين ابنيه را فراهم آورد و كيفيت نفوذ پذيري بصري را به محيط قرارگيري اين ابنيه ببخشد، از راهكار هاي توانمند سازي اين بنا ها به حساب مي آيد. روش بررسي: در اين تحقيق از روش تحقيق توصيفي-تحليلي و شيوه هاي تحقيق مرور متون و منابع و اسناد تصويري در بستر مطالعات كتابخانه اي و همچنين از روش تحقيقي موردي و شيوه تحقيق مشاهده و مصاحبه در بستر مطالعات ميداني استفاده شده است. همچنين منظر خياباني آستانه سيد علاءالدين حسين واقع در بافت قديم شيراز به عنوان مطالعه موردي اين تحقيق معرفي و ويژگي هاي آن تحليل شده است. يافته ها: نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه ديدها و چشم انداز ها، به عنوان انگاره هاي اصلي سازمان بصري و منظر شهري، عناصري هستند كه مي توانند از طريق قانونمندي هايي، زمينه نفوذپذيري بصري بناهاي با ارزش تاريخي عملكردي را فرهم آورند. نتيجه گيري: تحقيق پيش رو ضمن تدقيق مفاهيم مرتبط با چشم انداز هاي شهري و جايگاه آنها در مديريت و مطالعات بصري، به تحليل قانون مندي هاي جهانشمول حاكم بر طراحي هدفمند و آگاهانه چشم انداز ها به سوي ابنيه با ارزش تاريخي – عملكردي درون شهري پرداخته است. همچنين با بهره گيري از قانون مندي هاي تدقيق شده، راهكار هايي به منظور بهبود كيفيت منظر خياباني آستانه سيد علاءالدين حسين شيراز ارائه گرديده است.