مقايسه فني و زيست محيطي سيستم ذخيره سازي سرمايش و گرمايش 24 ساعته و ساليانه در ساختمان‌هاي غيرمسكوني با استفاده از لوله‌هاي زيرزميني

زمينه و هدف: با توجه به افزايش تقاضا براي ساخت ساختمان‌هاي با كارايي انرژي بالا، راه‌حل‌هاي فني موردنياز است تا با حداقل نمودن        مصرف انرژي، از آن ها استفاده نمود. يكي از اين  راه‌حل ها، عبارت است از ذخيره‌سازي انرژي در منابع زيرزميني كه بر اساس استفاده كوتاه مدت يا بلند مدت درنظر گرفته مي‌شود. روش بررسي: در تحقيق حاضر يك بيمارستان در شهر تهران به نمايندگي از ساختماني با نياز انرژي حرارتي بالا موردمطالعه قرار گرفت و محاسبات حرارتي و سيالاتي براي ذخيره سرما و گرما توسط لوله‌هاي زيرزميني در آن، توسط نرم‌افزار متلب شبيه‌سازي گرديد و بارهاي حرارتي و برودتي ساختمان توسط نرم‌افزارHAP4.5  محاسبه و در نرم‌افزار متلب وارد شد و اندازه و نحوه پاسخ سيستم هاي 24 ساعته و فصلي و نيز كاهش انتشار دي اكسيد كربن مقايسه گرديد. يافته‌ها: سيستم ذخيره ساز حرارتي، تقاضا از گرما و سرما را براي ساختمان كاهش نمي دهد، اما با استفاده از يك ذخيره‌سازي زيرزميني مي‌توان مقدار انرژي خريداري‌شده و آسيب‌هاي زيست‌محيطي آن را كاهش داد. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل نشان داد، با به‌كارگيري سيستم ذخيره‌سازي 24 ساعته در طي سال، كه داراي 15 خط لوله فولادي به قطر نامي  3 اينچ و به طول 600 متر كه در عمق 3 متري سطح زمين قرار مي‌گيرد، 67% از نياز گرمايشي و 34% از نياز سرمايشي را تأمين و از انتشار 127 تن دي‌اكسيد كربن در سال جلوگيري مي‌شود. در حالي كه سيستم ذخيره سازي فصلي داراي 45 خط لوله با مشخصات يكسان در عمق 5 متري سطح زمين مي باشد و %98 از نياز گرمايشي و %39.5 از نياز سرمايشي را تأمين و از انتشار 169.2 تن دي‌اكسيد كربن جلوگيري مي‌كند.