انتخاب مناسب‌ترين روش آموزش توسعه پايدار براساس الگوريتم تركيبي ديمتل تحليل شبكه و تاپسيس با رويكرد فازي (مطالعه موردي مدارس فني و حرفه‌اي‌)

زمينه و هدف: توسعه سه بخش صنعت،كشاورزي و خدمات، نيازمند تربيت نيروي انساني كارآمد در زمينه‌هاي فني و حرفه‌اي است و از طرفي كيفيت محيط ‌زيست درنتيجه فعاليت انسان در‌اين سه بخش تقليل پيداكرده ومقابله باتخريب محيط‌ زيست تنها بااعمال سياست‌هاي آموزش توسعه پايدار تحقق مي‌يابد. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع كاربردي و با هدف انتخاب مناسب‌ترين روش آموزش توسعه پايدار انجام گرفته است. به اين منظور در ابتدا به وسيله مطالعات كتابخانه‌اي، معيارهاي شايستگي[1] توسعه پايدار دانش آموختگان فني و حرفه‌اي‌ شناسايي و براساس آن سه نوع پرسش‌نامه متفاوت تدوين شد سپس با توجه به ميزان تأثيرگذاري و تأثيرپذيري معيارها از يكديگر در دنياي واقعي، تكنيك ديمتل[2] براي شناسايي اين روابط مورد استفاده قرار گرفت و نتايج آن در تشكيل ساختار شبكه در مدل تحليل شبكه[3] براي وزن دهي به معيارها، بكار گرفته شد. در‌نهايت از اوزان بدست آمده براي رتبه بندي روش‌هاي آموزش توسعه‌پايدار براساس روش تاپسيس[4] استفاده شد. به علت ‌اين‌كه تكنيك‌هاي فوق قادر به رفع ابهام از ارزيابي‌هاي كلامي ‌صورت گرفته توسط تصميم گيرندگان نيستند در همه‌اين روش‌ها اعداد فازي مثلثي بكار برده شد. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه مهارت يادگيري خود راهبر و تسلط بر دانش محيط‌زيست مرتبط با يك رشته خاص فني و حرفه‌اي مهم‌ترين زيرمعيار شايستگي توسعه پايدار و بحث گروهي مناسب‌ترين روش آموزش توسعه‌پايدار است. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نقش مهمي ‌كه معيار‌هاي شايستگي توسعه پايدار در انتخاب درست روش آموزش توسعه‌پايدار و در نتيجه تقويت رفتار و نگرش محيط‌زيستي افراد دارند، لازم است در انتخاب آن‌ها به تمامي‌ابعاد دانش، مهارت، نگرش و رشد و بالندگي توجه شود.