تأثير آبياري با شوري مختلف بر برخي خصوصيات خاك عامل تجمع نمك (مطالعه موردي: بيغرد شهرستان خنج)

زمينه و هدف: شوري منابع آب و خاك در مناطق خشك و نيمه خشك از مسايلي است كه كشاورزي را تحت تأثير قرار داده و مشكلاتي را ايجاد نموده است. تأثير نامطلوب شوري آب و خاك بر رشد و عملكرد انواع محصولات زراعي در مناطق خشك يك نگراني جدي محسوب مي شود. هدف اصلي اين تحقيق بررسي اثر آبياري با شوري‏هاي مختلف بر روند تغييرات برخي خصوصيات خاك در لايه سطحي خاك مي‏باشد. روش بررسي: به اين منظور نمونه‏برداري در 10 زمين كشاوري تحت آبياري با كيفيت‏هاي متفاوت به صورت نواري به فواصل 6 متري (15نمونه) انجام گرفت. پارامترهاي هدايت الكتريكي، رطوبت زراعي و رطوبت اشباع براي هر نمونه برداشت شده، اندازه‏گيري شد و سپس به ارزيابي عامل تجمع نمك پرداخته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين هدايت الكتريكي عصاره اشباع خاك و شوري آب آبياري، درصد رطوبت اشباع و ظرفيت زراعي خاك در تمامي زمين‏هاي زراعي كه به‏صورت نواري نمونه‏برداري شده بود رابطه معناداري با R2 gt;90 وجود دارد. همچنين نتايج نشان دهنده رابطه نمايي معناداري، بين عامل تجمع نمك و درصد رطوبت اشباع در تمامي زمين‏هاي كشاورزي كه به‏صورت نواري نمونه‏برداري شده بود وجود دارد. بحث و نتيجه‌گيري: به‏طوركلي نتايج اين تحقيق نشان داد كهشوري خاك‏ عمدتاً تحت تأثير كيفيت آب‏هاي آبياري مي‏باشند و همچنين آبياري با آب نامطلوب بر روي تغيير خصوصيات فيزيكي خاك تاثيرگذار بوده است.