ارزيابي توزيع فضايي پارك‌هاي محله اي و ارايه الگوي بهينه مكان يابي با استفاده ازروش VIKOR (مطالعه موردي: شهر اردبيل)

زمينه و هدف: پارك‌هاي شهري به عنوان يكي از مهم‌ترين كاربري‌هاي شهري نقش بسزايي در زمينه كاهش آلودگي هوا و ارتقاء كيفيت زندگي افراد ساكن در محدوده هاي شهري دارند. برنامه‌ريزي و مكان يابي آن ها، مي تواند تا حد زيادي محيط انسان ساخت را به عنوان يك جامعه انساني مطلوب معني دار كرده و با كاهش آثار مخرب گسترش صنعت و بالا بردن سطح زيباي بصري موجب افزايش كيفيت زيستي و هويت بخشي به ساكنان آن گردد.: از اين رو هدف پژوهش حاضر ارزيابي و مكان يابي پارك‌هاي محله اي با استفاده از قواعد تصميم گيري چند معياري (MCDM) در سطح شهر اردبيل مي‌باشد.روش بررسي: روش پژوهش با توجه به هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش، توصيفي تحليلي است. معيارهاي مورد بررسي مشتمل بر 12 مؤلفه است كه جهت توزيع مكاني فضايي پارك‌هاي محله اي گروه‌بندي‌ شده اند. در تحقيق حاضر براي وزن دهي معيار هاي مورد استفاده از تكنيك هاي CRITIC و مقايسه زوجي استفاده به عمل آمده و در ادامه براي ارايه الگوي مناسب جهت توزيع مكاني فضاي سبز شهر اردبيل از روش تصميم‌گيري چند معياره VIKOR در محيط IDRISI استفاده شده است. نتايج و خروجي حاصله در قالب يك نقشه درجه بندي شده از مطلوبيت مكاني ارايه شده است.يافته ها: بررسي نتايج نشان مي‌دهد كه پيكسل‌هاي اولويت دار معرفي شده در خروجي حاصل از مدل، داراي شرايط بهينه از منظر معيارهاي تعريف شده است.بحث و نتيجه گيري: بنابراين اين مدل مي‌توانـد به عنـوان يك سيستم پشتيبان تصميم گيري در توزيع مكاني فضـايي پارك‌هـاي محله اي موجود مورد استفاده قرار گيرد.