اثربخشي مشاوره گروهي كوتاه‌مدت با رويكرد راه‌حل‌محور بر سازگاري سربازان وظيفه آسايشگاه بخواب

ازجمله مشكلاتي كه گريبانگير مسئولان امر در خدمت سربازي مي‌باشد، ناسازگاري برخي از سربازان است. مشاوره گروهي راه‌حل‌محور ازجمله رويكردهاي جديد است كه به دلايلي همچون ساده بودن، كوتاه‌مدت بودن و تأكيد بر شناخت افراد، كاربرد آن در محيط‌هاي نظامي و سربازي كه آموزش و حتي زندگي افراد به ‌صورت گروهي است، مقرون به صرفه است. بنابراين هدف از اين پژوهش «بررسي اثربخشي مشاوره گروهي راه‌حل‌محور بر سازگاري سربازان وظيفه آسايشگاه بخواب» بود. روش پژوهش حاضر آزمايشي و با استفاده از طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري كليه سربازان آسايشگاه بخواب قرارگاه سربازي ستاد نيروي هوايي در سال 1394 بودند. نمونه پژوهش تعداد 28 نفر از سربازان آسايشگاه بخواب بودند كه بر مبناي نتايج آزمون سازگاري نمره آن‌ها پايين‌تر از حد ميانگين بود و داوطلب شركت در اين پژوهش بودند. اين تعداد به‌صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاري 60 ماده‌اي سينحا و سينگ (1997) بود. ده جلسه 80 دقيقه‌اي مشاوره گروهي راه‌حل‌محور با گروه آزمايش تشكيل شد. نتايج به دست آمده نشان دهنده اين است كه مشاوره گروهي راه‌حل‌محور به ‌طور معناداري موجب افزايش سازگاري كلي، اجتماعي، عاطفي و آموزشي سربازان وظيفه آسايشگاه بخواب مي‌شود. ولي در مورد سازگاري آموزشي اين تأثير در جهت مثبت معنادار نيست. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه مشاوره گروهي راه‌حل‌محور در افزايش سازگاري سربازان وظيفه مؤثر است و از اين رويكرد مي‌توان براي كاهش ناسازگاري سربازان وظيفه استفاده نمود.