روش نقدي ويتگنشتاين متأخر

Later Wittgenstein's Critical Method

ويتگنشتاين در دورۀ متأخر فلسفۀ خود همچون دورۀ متقدم بر نقدي بودن روش و فعاليتِ فلسفي تأكيد مي‌كند، اگر چه آن را در دورۀ متأخر بسط مي‌دهد. او در فقراتي از كتابِ پژوهش‌هاي فلسفي از اين روش با عنوانِ درمانگرايانه بودن نيز ياد مي‌كند كه در فرآيندِ آن فيلسوف به آن چه موجباتِ مغالطي انديشيدن و خلطِ مقولاتي را فراهم كرده است، پي مي‌برد. تأسيس چنين روشي به واسطۀ نگاهي نوين به زبان فراهم مي شود كه زبان را جداي فعاليت‌هاي زباني نمي‌داند. به عبارت ديگر مفاهيم رابطۀ دروني با فعاليت‌هاي زباني و نحوۀ زيست ما دارند و نمي‌توان معناي مفاهيم را منفك از سياقِ سخن فراچنگ آورد. سخن از كاربرد در زبان، نزدِ ويتگنشتاين در واقع مي‌خواهد توجه ما را به اين درهم‌تنيدگي زبان و نحوۀ زيست ما جلب كند. از نظرِ ويتگنشتاين مسائل فلسفه از عدم توجه به اين بصيرت نسبت به زبان حاصل شده است زيرا كه فيلسوفان، زبان را منتزع و جداي از هر فعاليتي در نظر مي‌گيرند. با در نظر گرفتن چرخشِ نگاهِ ويتگنشتاين به زبان، مسائلِ فلسفي ناشي از ناديده گرفتن و خلطِ كاربردهاي زبان خواهد بود كه با نشان دادن آن‌ها مسائل منحل خواهند شد.

Wittgenstein in his later Philosophy, as in his early Philosophy, reiterates that philosophical method or activity is a critical activity although he develops it method in his later Philosophy. In some fragments of Philosophical Investigations, he calls this method therapeutic, in which, the philosopher recognizes the cause of fallacy or categorical mistake. Establishing such a method has been possible through a new vision of language, which does not see language as apart from linguistic activities. In other words, concepts have internal relation with our linguistic activities and our life-with-concepts, and their meanings are not graspable separate from their context. Indeed, by concentration on "use" in language, Wittgenstein wants to show the interrelation of language and our form of life. In Wittgenstein’s view, philosophical problems arise of neglecting this insight about language because philosophers see language separate and abstracted from any activity. By considering Wittgenstein’s revolutionary approach to language, philosophical problems arise from ignoring and confusing the uses of language, which will be dissolved with showing the confusion.