اثربخشي داستان‌گويي بر خلاقيت كلامي و آگاهي واج شناختي دانش‌آموزان نارساخوان

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي داستان گويي بر خلاقيت كلامي و آگاهي واج شناختي دانش آموزان نارساخوان بود كه به روش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون باگروه كنترل انجام شد. نمونه شامل 28 دانش آموز پسر نارساخوان بودكه در سال تحصيلي 96-97 پايه سوم ابتدايي را گذرانده بودند و به روش نمونه‌گيري در دسترس از مراكز تشخيص ودرمان اختلالات يادگيري دولتي و خصوصي شهرستان‌هاي تهران، شهريار و كرج انتخاب شده بودند. اين دانش‌آموزان به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل 14 نفري قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، آزمون آگاهي واج شناختي دستجردي و سليماني وآزمون خلاقيت كلامي تورنس بود. داده‌ها با كمك تحليل كواريانس در نرم افزار SPSS.15 تحليل شد. نتايج نشان داد كه روش داستان گويي بر خلاقيت كلامي و آگاهي واج شناختي مؤثر بوده است. براساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش حاضر، با به كارگيري روش داستان‌گويي مي توان در جهت بهبود خلاقيت و آگاهي واج شناختي دانش‌آموزان نارساخوان اقداماتي انجام داد