طراحي برنامه آموزشي مفاهيم رياضي مبتني بر رايانه به منظور بهبود ادراك ديداري فضايي (مؤلفه هماهنگي چشم و دست) دانش‌آموزان با اختلال رياضي و مقايسه اثربخشي آن با روش آموزش سنتي

هدف از انجام پژوهش طراحي برنامه آموزشي  مفاهيم رياضي مبتني بر رايانه به منظور بهبود ادراك ديداري فضايي دانش آموزان داراي اختلال رياضي و مقايسه اثربخشي آن با روش آموزش سنتي بوده است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پسر دوره اول ابتدايي منطقه پانزده شهر تهران در سال تحصيلي  ۱۳۹۵-۹۶ بوده است. حجم نمونه شامل 45 نفر به روش نمونه گيري هدفمند كه در سه گروه  15 نفري (گروه برنامه آموزشي، گروه سنتي و گروه كنترل) جاي گرفتند. ابزار  پژوهش شامل آزمون ادراك ديداري فضايي فراستيگ و برنامه آموزشي مفاهيم رياضي مبتني بر رايانه بوده و از آزمون  شاپيروويلك، تي مستقل و كواريانس براي تحليل داده ها استفاده شده است. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه در سطح 0.001 معنادار و آموزش از طريق متد برنامه آموزشي مفاهيم  رياضي  مبتني  بر رايانه  بر بهبود ادراك ديداري  فضايي  دانش آموزان مؤثر بوده است. مقايسه ميانگين هاي تعديل شده نمرات ادراك ديداري فضايي گروه هاي سنتي با برنامه آموزشي اختلاف نمره 11.130 نمره اي را نشان مي دهد كه در سطح 0.001 معنادار و نشان از اثرگذاري بيشتر آموزش از طريق برنامه آموزشي نسبت روش سنتي  است.