اثربخشي بازي درماني كودك محور بر حافظه فعال و سرعت پردازش كودكان مبتلا به اختلال يادگيري

هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي بازي درماني كودك محور بر حافظه فعال و سرعت پردازش كودكان پيش دبستاني واجد تشخيص اختلالات يادگيري بود. طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي به صورت پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه كنترل بوده و جامعه آماري آن را دانش آموزان دختر پيش دبستاني شهر اصفهان سال تحصيلي 96-1397 تشكيل مي دادند. به منظور انتخاب نمونه از بين پيش دبستاني‌هاي ناحيه 3، شش مدرسه انتخاب و 30 دانش آموز دختر براساس نمره پرسشنامه عصب روان شناختي كانرز در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌ها از خرده مقياس‌هاي عامل‌هاي حافظه فعال و سرعت پردازش چهارمين ويرايش آزمون هوشي كودكان و نوجوانان وكسلر استفاده شد. آزمودني‌هاي گروه آزمايش طي 12 جلسه 45 دقيقه‌اي آموزش بازي درماني كودك محور دريافت كردند، ولي گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با نرم‌افزار spss و تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه بازي درماني كودك محور بر نمرات پس آزمون حافظه فعال و سرعت پردازش دانش‌آموزان گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل تأثير معناداري داشته است (0.05 P). نتايج اين پژوهش نشان داد كه بازي درماني كودك محور مي تواند در بهبود حافظه فعال و سرعت پردازش به عنوان دو عامل شناختي تأثيرگذار در اختلال يادگيري عصب روان شناختي مؤثر باشد.