اثربخشي روان‌درماني بين فردي بر كاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگليسي دانش‌آموزان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان درماني بين فردي بر كاهش اضطراب و بهبود مهارت خواندن انگليسي دانش‌آموزان نارساخوان انجام گرفت. روش پژوهش اين مطالعه، نيمه آزمايشي از نوع  پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري كليه دانش آموزان پسر دوره راهنمايي داراي اختلال نارساخواني در شهر كرج در سال‌تحصيلي 1395-1396 بوده كه از بين آنان 31 نفر با روش نمونه گيري هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. پرسشنامه اضطراب براي دانش آموزان به عنوان پيش آزمون اجرا شد. سپس آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 60 دقيقه اي تحت روان درماني بين فردي قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. پس از اجراي مداخله، پس آزمون و آزمون خواندن اجرا شد. براي تحليل نتايج به دست آمده از پيش‌آزمون و پس آزمون، روش تحليل كوواريانس و آزمون تي مستقل مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها نشان دهنده كاهش معنادار اضطراب دانش آموزان در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل بود (0.001 P). همچنين، بين عملكرد درك مطلب آزمودني هاي دو گروه تفاوت معناداري مشاهده شد؛ بنابراين، روان درماني بين فردي براي دانش آموزان نارساخوان قابليت كاربرد داشته و مي تواند به عنوان يك مداخله روان شناختي جهت بهبود روابط ميان فردي مؤثر بر مهارت خواندن در كنار ساير مداخلات مورد استفاده قرار گيرد