ساخت و اعتباريابي مقياس گرايش كاركنان اداري نسبت به امر به معروف و نهي از منكر

هدف اين پژوهش ساخت و اعتباريابي مقياسي به منظور بررسي گرايش كاركنان اداري نسبت به امر به معروف و نهي از منكر بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي كاركنان اداري آموزش و پرورش خراسان شمالي شامل 635 نفر تشكيل مي‌داد. 315 نفر (47 زن، 268 مرد) از اين كاركنان با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند و مقياس محقق ساخته گرايش كاركنان اداري نسبت به امر به معروف و نهي از منكر و پرسشنامه جهتگيري ديني آلپورت را تكميل كردند. از آلفاي كرونباخ، ضريب دو نيمه كردن، ضريب همبستگي، تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي براي تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه اين مقياس از اعتبار مطلوبي برخوردار است. نتايج تحليل عاملي اكتشافي با الگوي مؤلفه‌هاي اصلي و چرخش پروماكس نيز نشان داد كه اين مقياس، دو عامل «گرايش به امر به معروف» و «گرايش به نهي از منكر» را با واريانس تبيين شده 29/63 درصد در بر مي‌گيرد. تحليل عاملي تأييدي از اين ساختار حمايت مي‌كرد. همبستگي معناداري نيز ميان گرايش به امر به معروف و نهي از منكر و جهتگيري ديني دروني به دست آمد. بر اساس نتايج اين مطالعه مقياس گرايش به امر به معروف و نهي از منكر را مي‌توان به عنوان ابزاري معتبر براي سنجش گرايش كاركنان به امر به معروف و نهي از منكر به كار برد.