بررسي و نقد تأثير مكتب فايده‌گرايي بر نظريه‌ هاي تصميم ‌گيري و مقايسه آن با نظريه رشد اسلامي

چكيده: فايده گرايي به‌عنوان يك مكتب فلسفه اخلاق و فلسفه سياست در علوم اجتماعي و انساني مختلف تأثيرگذار بوده است. در اين ميان ماهيت اجرايي رشته ي مديريت باعث شده است كه اين عرصه بيش از همه آماده پذيرش فايده گرايي به‌عنوان مبناي تئوري هاي خود باشد. به همين نحو، در ميان عرصه هاي مختلف رشته مديريت، عرصه ي تصميم گيري بيش از همه از فايده گرايي تأثير پذيرفته است و باوجود انتقادات فراوان واردشده به فايده گرايي، در هيچ‌يك از تطورات تئوري هاي تصميمگيري مبناي فايده گرا دچار تغيير نشده است. در اين پژوهش، با رهيافتي مبناگرايانه، نظريه‌هاي تصميم‌گيري مديريت به چالش كشيده شده‌اند. در اين راستا، نظريه رشد اسلامي، كه جامعيت و جايگاه ويژه اي در نظام انديشه اسلامي دارد، به‌عنوان جايگزيني براي مبناي فايده‌گرايي مطرح شد. به اين منظور تلاش شد، پس از مقايسه تدقيقي فايده گرايي و نظريه رشد كه مستلزم تبيين تفصيلي هردوي اين مفاهيم بود اصول هر يك از اين دو رويكرد استخراج شود. در ادامه، تلاش شد، با بررسي تئوري هاي تصميم گيري فايده گرا، پس از نشان دادن وجه فايده گرايي اين تئوري ها، اثرات تغيير مبنا از فايده گرايي به رشد اسلامي به نمايش گذاشته‌شده؛ و كارايي عملياتي مبناي رشد اسلامي براي تصميم گيري در مديريت تبيين شود. درنهايت، ويژگي هاي تصميم گيري رشد محور معرفي شدند.