ارائه نظريه وزن‌كشي ساحات انساني در تحليل الگوي تصميم‌گيري بر مبناي آراي فلاسفه متعاليه

«تصميم‌گيري» از مهمترين محورها در زندگي انسان است؛ وليكن در مباحث فلسفي، كمتر مورد توجه بوده است. مسئله اين پژوهش اين است كه بر مبناي تحليل آراي فلاسفه متعاليه (با محوريت ملاصدرا، علامه طباطبايي و استاد مطهري)، چه الگويي از تصميم‌گيري، قابل طراحي و ارائه است. روش گردآوري داده‌ها، كتابخانه‌اي و روش پژوهش، تحليل محتواي كيفي است. طبق يافته‌هاي پژوهش، مؤلفه‌هاي مختلف اعم از ساحات سه‌گانه انساني (ساحتهاي شناختي، عاطفي و رفتاري) و ابعاد آنها در تصميم‌گيري انسان تأثيرگذار است، اما تحليل الگوي تصميم‌گيري، بايد جامع و با لحاظ همه اين مؤلفه‌ها در معيت يكديگر باشد. هر كدام از اين مؤلفه‌ها، مطلوب مخصوص به خود را دارد و در «فاعل تصميم» به سمت آن، كشش ايجاد مي‌كند؛ كشش‌هايي كه بعضي همسو و بعضي غير همسو (متعارض) است و هم‌چنين از لحاظ شدت و قدرت متفاوت است. در نهايت، طبق الگو و نظريه پژوهش، موازنۀ «مجموع كشش‌ها»، تعيين‌كنندۀ تصميم است؛ آن گزينه‌اي كه مؤلفه‌هاي حاميِ آن، از قدرت و وزن بيشتري برخوردار، و در نتيجه «مجموع كشش‌هاي ايجاد شده مؤلفه‌هاي حاميِ آن» بيشتر باشد، تصميم خروجي خواهد بود. اين تحليل از تصميم‌گيري در قالب الگوي مفهومي ارائه شده است كه مي‌توان آن را «نظريه وزن‌كشي ساحات و ابعاد انساني در تحليل الگوي تصميم‌گيري» ناميد.