بررسي ارتباط بين ريسك‌هاي مديريت زنجيره تأمين سايبري و ريسك‌هاي مديريت زنجيره تأمين الكترونيكي به روش تحليل عاملي تأييدي و مدل معادلات ساختاري (مطالعه موردي: شركت داروپخش)

به‌طور كلي ساختار ريسك‌هاي مديريت زنجيره‌هاي تأمين به وسيله تجارت الكترونيك و اينترنت تغيير كرده است. هزاره جديد با ظهور فناوري اطلاعات و محيط كسب‌ و كار جديد، منجر به ايجاد مديريت زنجيره تأمين الكترونيكي شده است. از طرفي مديريت ريسك زنجيره تأمين سايبري يك ضابطه جديد طراحي‌شده براي كمك به مجريان فناوري اطلاعات در بيان چالش‌هاي جهاني‌سازي سريع و انتشار خارجي سيستم‌هاي سخت‌افزاري و نرم‌افزاري است. هدف اصلي پژوهش حاضر شناسايي عوامل ريسك مديريت زنجيره تأمين سايبري و تأثير آن بر عوامل ريسك مديريت زنجيره تأمين الكترونيكي است. اين مقاله از نوع پژوهش كاربردي و به روش توصيف و از نوع همبستگي بوده و از تكنيك‌هاي تحليل عاملي تأييدي و مدل معادلات ساختاري در تعيين عوامل مؤثر بر ريسك مديريت زنجيره تأمين سايبري و الكترونيكي استفاده شده است. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه است. براي سنجش پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. براساس نتايج حاصل، مشخص شد كه پنج عامل ريسك در مديريت زنجيره تأمين سايبري (محيطي، اطلاعاتي، مشتري، زيرساخت‌ها، سازماني) و پنج عامل ريسك در مديريت زنجيره تأمين الكترونيكي (سياسي، فناوري، انساني، زيرساخت‌ها و امنيت) در شركت داروپخش مؤثر است. در اين راستا تحليل عاملي تأييدي و مدل‌سازي ساختاري پيشنهاد مي‌كند كه بين ريسك‌هاي زنجيره تأمين سايبري و ريسك‌هاي زنجيره تأمين الكترونيكي رابطه مثبت و معناداري در شركت داروپخش وجود دارد.