تاثير قابليت نوآوري بر عملكرد تجاري سازي فناوري شركت هاي دانش بنيان با تاكيد بر نقش ميانجي نوآوري سازماني

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثير قابليت نوآوري بـر عملكرد تجاري سازي فناوري شركت‌هاي‌ دانش‌بنيان‌ با در نظر گرفتن متغير ميانجي نوآوري سازماني اسـت. روش‌شناسي: پـژوهش حاضـر از جنبـه هـدف در دسـته پژوهش هاي كاربردي قرار مي گيرد و از نظر روش و ماهيت توصيفي پيمايشي اسـت. ابـزار گردآوري داده ها پرسشنامه استاندارد بوده و جامعه آماري پژوهش حاضر 99 شركت دانش بنيان مستقر در پارك علم و فناوري مدرس مي باشند كه از ميان 99 مدير ارشد آن ها، تعداد نمونـه بـا اسـتفاده از فرمول كوكران و با توجه به اطمينان از برگشت پرسشـنامه كـافي(10 درصد حاشيه اطمينان) 87 نفـر تعيـين شـد، كـه در نهايت 81 پرسشنامه به روش نمونه گيري تصادفي ساده براي تحليل جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها شامل آزمون فرضيه هـا و سنجش روابط بين متغيرها است كه به دليل تعداد نمونه كم، از تكنيك مـدل سـازي معـادلات ساختاري به وش حداقل مربعات جزئي در نسخه سوم نرم افزارSmartPLS استفاده شده اسـت. يافته‌ها: بررسي نتايج پژوهش نشان داد قابليت نوآوري بر عملكرد تجاري سازي فناوري تاثير معناداري مي گذارد و همچنين ميانجي گري نوآوري سازماني در اثرگذاري قابليت نوآوري بر عملكرد تجاري سازي فناوري مورد تاييد قرار گرفت. نتيجه‌گيري: حفظ مزيت رقابتي و بقا شركت هاي دانش بنيان در گرو ارتقا پيوسته قابليت نوآوري، فراهم نمودن بستري جهت توسعه نوآوري سازماني و تقويت تجاري سازي فناوري مي باشد.