تحليل چند سطحي تأثير رهبري تحول‌آفرين بر جو نوآورانه و رفتار نوآورانه كاركنان با نقش تعديل گر خودكارآمدي خلاق

زمينه و هدف: نوآوري نيازمند احساس خدشه‌ناپذير خودكارآمدي براي پافشاري بر كنجكاوي‌هاي خلاقانه است. با توجه به تأثير رهبري و جو سازماني بر نوآوري، اين پژوهش با هدف بررسي تأثير رهبري تحول‌آفرين بر جو و رفتار نوآورانه كاركنان انجام ‌شد. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش، پژوهشي توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شامل 40 مدير و 250 كارمند اداره كل ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري استان تهران بود كه از طريق فرمول كوكران تعداد 20 مدير و 151 كارمند به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد جايسيول و دهار (2015) استفاده شد كه پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ و شاخص سي‌آر و روايي آن با روش‌ روايي محتوا، همگرا و واگرا تأييد شد. داده‌ها به كمك نرم‌افزارهاي اسمارت پي. ال. اس و تحليل خطي سلسله ‌مراتبي تحليل‌ شدند. يافته‌ها: تحليل داده‌ها نشان داد كه رهبري تحول‌آفرين بر جو نوآوري، جو نوآوري بر رفتار نوآورانه كاركنان و رهبري تحول‌آفرين بر رفتار نوآورانه كاركنان تأثير دارد. همچنين تأثير تعديل‌گر خودكارآمدي خلاق بر رابطه جو نوآوري و رفتار نوآورانه كاركنان معنادار نبود. به‌علاوه، اثر متغير ميانجي جو نوآوري با استفاده از آزمون سوبل و شدت آن با ضريب وي.اِي.اف سنجيده شد. نتيجه‌گيري: مديران بايد از طريق القاي حس افتخار، اعتقاد و احترام به كاركنان، تعريف مأموريت مشخص، ارائه الگوي مناسب در كنار ارتقاي فرهنگ خطرپذيري، تأكيد بر احساسات كاركنان و توجه به خواست و نياز آن‌ها موجب افزايش رفتار نوآورانه شوند.