نگرشي به تبيين مفهوم «ورود» به جهنّم با رويكردي بر آيات 71 و 72 سورۀ مريم

سيمايي كه تعابير قرآن كريم از حالات روحي و رواني انسان‌ها در هنگام ورود به بهشت يا جهنّم تصوير كرده است، نشان‌دهندۀ تناسب و هماهنگي لفظ و معنا در تبيين جلوه هاي جزا و مكافات عمل افراد است. مفاد آيات 71 و 72 سورۀ مريم از چگونگي «ورود» همۀ انسان ها اعم از كافر و مؤمن به جهنّم حكايت دارد، كه پرهيزكاران نجات مي‌يابند و ناپاكان در آن باقي مي مانند. برخي نيز با تبيين معناشناسي واژۀ «ورود» در برخي آيات قرآن در جلوۀ «حضور و اشراف»، آن را قابل تعميم به معناي واژۀ «وارِدُها» در سورۀ مريم دانسته و ورود همگاني به جهنّم را منتفي شمرده‌اند. برخي ديگر نيز چنين دخولي را در فضايي غير از جهنّم متصور شده اند. از اين رو، پژوهش حاضر به شيوۀ توصيفي و تحليل آيات قرآني، با بررسي و نقد ديدگاه هاي مختلف در اين باره، بر معناي واژۀ «وارد» در جلوۀ «دخول» در جهنّم تأكيد داشته و با  بهره گيري از ديگر آيات و روايات، آن را تبيين كرده است. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه همۀ انسان‌ها اعم از مؤمن و كافر وارد جهنّم مي شوند، امّا هنگام ورود بهشتيان به جهنّم، آتش سوزان آن هيچ آسيبي به ايشان نمي رساند، بلكه شعله هاي فروزان آتش در برابرشان سرد و گلستان مي شود، سپس در امنيت كامل به بهشت درمي‌آيند.