بازكاوي مفهوم واژه‌هاي «عُسر» و «يُسر» در قرآن با رويكرد منطق «تقابل» دوگانه

عنصر تقابل دوگانه يكي از مباحث بنيادين در زبان‌شناسي است كه ساختارگرايان و پساساختارگرايان در مطالعات نقد معاصر ادبي براي تحليل معناي دو ضد، از آن استمداد مي جويند. آنچه در اين پژوهش به عنوان گزينشي براي تحليل و بازشناسي تقابلي مورد نظر است، دو واژۀ «عسر» و «يسر» بر اساس آياتي است كه اين دو واژه در مجاورت هم قرار گرفته اند. پژوهش حاضر كه با روش توصيفي تحليلي و گاه تفسيري، به بازكاوي مفهوم اين واژگان بر اساس رابطۀ تقابل دوگانه پرداخته، گوياي اين است كه خداوند براي تبيين بسياري از مفاهيم ديني، از تقابل دوگانه بهره جسته و از اين طريق، ضمن ملموس ساختن اين مفاهيم، درك و پذيرش آن ها را براي مخاطب آسان‌تر نموده است. كاربرد واژگان مذكور بيشتر در مفهوم گشايش كارها و اميدبخشي به كار رفته است. اين دو واژه، از جمله واژگان نويدبخش قرآن كريم به شمار مي‌روند كه به انسان آرامش بخشيده، او را  به سربلندي و سعادت اميدوار  مي سازند.