تبيين و ارزيابي الگوي درونداد دانش‌آفريني در آموزش عالي

اين پژوهش باهدف شناسايي و اولويت‌بندي عوامل فردي (به‌عنوان درونداد) مؤثر بر دانش‌آفريني اعضاي هيئت‌علمي در دانشگاه تهران طراحي و اجراشده است. روش تحقيق از نوع آميخته اكتشافي است كه در دو بخش كيفي و كمّي صورت پذيرفته است. در بخش كيفي از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته با 14 نفر از متخصصان و صاحب‌نظران (در زمينه دانش‌آفريني در دانشگاه) كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب‌شده بودند، عوامل فردي مؤثر بر دانش‌آفريني اعضاي هيئت‌علمي شناسايي شدند. در بخش كمّي در قالب روش تحقيق توصيفيپيمايشي، با توجه به عوامل شناسايي‌شده و از طريق ابزار پرسشنامه محقق ساخته نظرات و ديدگاه‌هاي 212 نفر از اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه تهران در اين خصوص گردآوري شد. درنتيجه تحليل‌هاي بخش كيفي عوامل خلاقيت، اخلاق حرفه‌اي، توانايي مديريت زمان، انگيزش، يادگيري فردي، مسئوليت‌هاي تدريس و مهارت‌هاي پايه‌اي دانش‌آفريني به‌عنوان عوامل فردي مؤثر بر دانش‌آفريني در دانشگاه شناسايي شدند. سپس داده‌هاي به‌دست‌آمده از طريق معادلات ساختاري و حداقل مربعات جزئي به كمك نرم‌افزار SmartPLS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از پردازش داده‌ها نشان داد كه اولاً الگوي به كار گرفته‌شده، مدل نظري قوي براي پيش‌بيني دانش‌آفريني در دانشگاه بوده و ثانياً همه روابط مستقيم ميان متغيرهاي مدل معنادار بوده است.