تبيين الگوي رهبري راهبردي براي ارتقاي سطح عملكرد كاركنان

با توجه به تأثير مستقيم نحوه عملكرد كاركنان بر ميزان دسترسي به اهداف سازماني، بررسي عوامل تأثيرگذار بر عملكرد كاركنان ازجمله ضروريات سازمان‌ها است. نقش رهبر سازمان همواره به‌عنوان يكي از عوامل تأثيرگذار بر كاركنان و گرايش‌هاي شغلي آن‌ها مطرح بوده و سبك‌هاي مختلف رهبري در اين زمينه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. در اين مقاله به بررسي تأثير رهبري راهبردي به‌عنوان يك سبك رهبري بر روي توانمندسازي، تعهد عاطفي و عملكرد شغلي كاركنان هيئت‌علمي و غير هيئت‌علمي دانشگاه گيلان پرداختيم. با توجه به حجم جامعه و روش نمونه‌گيري، تعداد 160 نفر از كاركنان دانشگاه گيلان به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شد. سپس فرضيه‌هاي تحقيق با استفاده از تحليل عاملي تأييدي و به كمك نرم‌افزار AMOS مورد بررسي قرار گرفت. با بررسي نتايج حاصل از تحليل فرضيه‌ها مشخص شد كه رهبري راهبردي بر توانمندسازي و عملكرد شغلي به‌طور مثبتي تأثيرگذار است. همچنين توانمندسازي و تعهد عاطفي نيز بر عملكرد شغلي تأثير مثبت دارند؛ اما در پژوهش حاضر تأثيرگذاري رهبري راهبردي بر تعهد عاطفي مورد تأييد قرار نگرفت.