تبيين و اعتباريابي راهبرد توسعه صادرات سنگ كشور ايران

هدف اين مقاله ارائه الگويي مطلوب براي صادرات سنگ‌هاي تزئيني به چين است. در ابتدا با استفاده از روش كيفي مصاحبه با 15 نفر از نخبگان صنعت سنگ‌هاي تزئيني، 64 شاخص مؤثر بر توسعه صادرات در قالب 5 عامل اصلي و 12 عامل فرعي شناسايي شد. با استفاده از روش كمي پيمايشي، پرسشنامه‌اي در جهت سنجش اهميّت و تأثير هر يك از عامل‌هاي كشف‌شده، تنظيم شده و به جامعه آماري به حجم 42 بنگاه صادركننده داده شد. براي سنجش عملكرد صادراتي اين بنگاه‌ها، از داده‌هاي حقيقي رشد ارزش دلاري و حجم وزني صادرات و رشد سهم بازار چين طي سال 1390 تا 1392 استفاده شد؛ بنابراين، 42 شركت صادركننده مستمر طي اين سه سال به چين، انتخاب شده و داده‌هاي آنها تحليل شد. مطابق نتايج  قابليت و شايستگي مديريت، قابليت‌هاي بازاريابي صادراتي، دانش صادراتي، مالكيت معادن و حقوق و عوارض گمركي به ترتيب بيش‌ترين تا كمترين اهميّت را در توسعه صادرات سنگ‌هاي تزئيني به كشور چين داشته‌اند. بر اساس نتايج تحليل معادلات ساختاري و متغيرهاي معنادار قابليت‌هاي بازاريابي صادراتي، قابليت و شايستگي مديريت، دانش صادراتي، مالكيت معادن و حقوق و عوارض گمركي به ترتيب بيش‌ترين تا كمترين تأثير را بر عملكرد صادراتي شركت‌هاي مذكور داشته ‌است.