تبيين الگوي بهبود ساز و كارهاي كسب‌وكار

امروزه حركت سريع و محيط رقابتي كسب وكار، فشار بر سازمان براي گسترش سهم بازار و فرصت هاي سودآوري را افزايش داده است؛ بنابراين بهبود الگوي كسب ‌وكار براي سازمان ضروري است. در اين پژوهش، به منظور دستيابي به اين هدف، رابطه سه سازه عوامل اقتضايي (پشتيباني مديريت ارشد، چشم ‌انداز كسب‌ وكار و تخصص عوامل خارجي) و موفقيت سيستم برنامه ‌ريزي منابع سازمان و عملكرد مالي شركت بررسي شده است. اين پژوهش درصدد تبيين الگوي بهبود ساز وكارهاي كسب ‌وكار شركت در صنعت خودرو ايران است. جامعه آماري شامل شركت‌ هاي فعال در صنعت خودرو و قطعات در بازه زماني 1383 تا 1387 است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده‌ ها، توصيفي و از نوع همبستگي است. براي آزمون هفت فرضيه اين تحقيق در يك نمونه‌ گيري چند مرحله‌اي تعداد 162 نفر از 8 شركت انتخاب شدند و داده‌ها با استفاده از پرسشنامه گردآوري شده‌اند؛ همچنين از نرم ‌افزار هاي اس‌پي‌اس‌اس (SPSS22) و روش معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم‌افزار ليزرل (LISREL) 8.80 براي بررسي و تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج نشان مي ‌دهد، حمايت مديريت ارشد، چشم‌انداز كسب‌ وكار و كيفيت تخصص عوامل خارجي رابطه مثبت و معناداري با برنامه‌ ريزي منابع سازمان دارند؛ همچنين بين برنامه ‌ريزي منابع سازمان و عملكرد مالي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. در نهايت، رابطه بين حمايت مديريت ارشد و كيفيت تخصص منابع خارجي با عملكرد مالي تأييد مي‌ شود؛ در حالي ‌كه چشم‌انداز كسب‌ وكار با عملكرد مالي رابطه معناداري ندارد.