تعيين الگوي تأثيرگذاري توانمندسازي ساختاري بر رفتار آواي كاركنان

هدف پژوهش حاضر تعيين الگوي تاثيرگذاري توانمندسازي ساختاري بر رفتار آواي كاركنان است كه در اين راستا نقش ميانجي‌گري قلدري در محيط كار و بهروزي روان‌شناختي كاركنان هم مورد بررسي قرار گرفته است. طرح پژوهش توصيفي پيمايشي است كه به روش ميداني اقدام به جمع‌آوري اطلاعات شده است. جامعه آماري شامل پرستاران بيمارستان طالقاني تهران با تعداد 280 پرستار است كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده، تعداد 162 پرستار به‌عنوان نمونه انتخاب‌ شده‌اند. ابزار مورداستفاده براي جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه است كه پايايي آن با آلفاي كرونباخ محاسبه ‌شده است. تجزيه وتحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از تكنيك مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار اسمارت پي ال اس انجام‌ شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه توانمندسازي ساختاري از طريق تأثير منفي بر رفتارهاي قلدرمآبانه در سازمان و تأثير مثبت بر بهروزي روان‌شناختي كاركنان موجب افزايش آواي رفتار در سازمان شده است.