تبيين تفاوت نسلي در جامعه امروز ايران بر پايه‌ي ارزش‌هاي هويتي

نسل‌هاي مختلف يك جامعه، از سرمايه‌هاي بنيادي آن محسوب مي‌شوند كه حافظ و ناقل ارزش‌ها و انگاره‌هاي نسل‌هاي پيشين خود هستند؛ ارزش‌ها و انگاره‌هايي كه در برخي موارد، هويت جمعي و زيست مشترك يك ملت را شكل مي‌دهند. بنابراين، بررسي گوناگوني يا تفاوت در نوع تفسير يا برداشت از اين ارزش‌ها و انگاره‌هاي بنيادي از اهميت فراواني برخوردار است. در همين زمينه، تحقيق حاضر با روش تحليل گفتمان پديدارشناسانه به بررسي تفاوت نسلي در ايران پرداخته است. شاخص مورد مطالعه در پديده‌ي تفاوت يا گسست نسلي، «تفاوت در تفسير و برداشت از ارزش‌ها» است. از اين‌رو، اين تحقيق به اين سؤال مقايسه‌اي مي‌پردازد كه در دريافت و تفسير ارزش‌ها در دو طيفِ نسل جوان و نسل‌هاي گذشته، چه تفاوت‌هايي وجود دارد؟ نتايج نشان مي‌دهد كه مفاهيمي چون فرديت‌گرايي، مدرن‌گرايي، ذهنيت مقايسه‌گرا، عدم كاربست ابزارهاي انتقال ارزشي كارآمد، رفتار فراغتي، لذت‌خواهي، استقلال‌طلبي و ناهمخواني در خانواده از جمله مفاهيم هسته‌اي هستند كه موجب پديد آمدن تفاوت در نگرش و تفسير نسبت به ارزش‌ها در دو نسل جوان و بزرگسالان شده‌اند. هم‌چنين، علاوه بر تفاوت‌ها، اشتراكات مفهومي نيز در ميان اين دو طيف نسلي مشاهده شده است كه مهم‌ترين آن مرتبط به مفاهيم عدم رضايت (از وضعيت موجود) و نيز نفوذ رسانه‌هاي جمعي، فضاي مجازي و شبكه‌هاي اجتماعي است. به‌عنوان توصيه‌هاي سياستي، پيشنهاد مي‌شود كه با برنامه‌ريزي و تصميم‌سازي راهبردي درباره‌ي وضعيت اقتصادي پيش‌روي جامعه ايران، از تبديل تفاوت‌ها به تعارض پيشگيري شود.