بررسي تطبيقي زبان بدن در رمان «أيام‌معه» از كوليت خوري و «بامداد خمار» از فتانه حاج سيدجوادي

ارتباطات غيركلامي به‌عنوان يكي از شاخه­هاي روان­شناسي گستره وسيعي از فعاليت­هاي اندامي بدن را دربرمي­گيرد كه به آن زبان بدن مي­گويند. اين زبان كه شامل پيام­هايي است كه افراد با نگاه­ها، حالات چهره و ژست­ها منتقل مي­كنند، در متون ادبي به درك و فهم خواننده از متن كمك مي­كند. در پژوهش حاضر تلاش بر آن است زبان بدن در رمان أيام‌معه (1960م) از كوليت خوري و بامداد خمار (1395ش) از فتانه حاج سيدجوادي با تكيه بر روش توصيفي­- تحليلي مورد بررسي قرار گيرد. نتايج حاكي از اين است كه زبان بدن در هر دو رمان تقريبا كاركردي يكسان دارد (12% أيام‌معه و 10% بامداد خمار). از آن­جا كه مفاهيمي چون خوشحالي، خشم، ترس و اضطراب در رفتارهاي غيركلامي شخصيت­هاي زنانه دو اثر نمود زيادي دارد، اين مفاهيم در زبان چهره شخصيت­ها (67% أيام‌معه و 55% بامداد خمار) بازتاب گسترده‌اي يافته است. اين ميزان كاركرد زبان چهره بدان جهت است كه معمولاً اين بخش از بدن در هنگام ارتباط، بيشتر قابل استفاده و قابل رؤيت است.