تبيين ادله اعتبار فرانسلي قانون اساسي

نوپيدايي نسلي يا تجديد نسل، امري طبيعي در جوامع انساني و موضوعي مهم در جامعه شناسي جمعيت است. از سوي ديگر، «تداوم اعتبار قانون اساسي» در جامعه به دليل جايگاه برتر شكلي و ماهوي اين قانون و كاركرد مهم آن در نظام حقوقي سياسي، اجتناب ناپذير به نظر مي رسد. در خصوص تاثير تغيير نسل بر اعتبار قانون اساسي مباحث مختلفي در گرفته است؛ چنانچه قانون اساسي، «فرانسلي» باشد، با هر مبناي مشروعيتي در طول نسل هاي متمادي، معتبر و پايا نگاه داشته مي شود. در عين حال برخي حقوقدانان به «اعتبار نسلي قانون اساسي» معتقدند و ادله متفاوتي در اين خصوص مطرح كرده اند كه اغلب دايرمدار حق تعيين سرنوشت و حاكميت ملي است. اين مقاله با استفاده از روش توصيفي تحليلي، ضمن طرح و ارزيابي مباني نظريه نسلي بودن، به توجيه حقوقي اعتبار فرانسلي قانون اساسي مي پردازد. «استمرار هويتي نسل» و «استمرار ماهيتي قانون اساسي» در كنار استناد به «قواعد فقهي حقوقي اثباتي»، يافته هاي پژوهش حاضر و تبيين كننده اعتبار فرانسلي قانون اساسي به عنوان امري شايسته و بايسته بيان شده اند. بديهي است كه پويايي و تقويت قانون اساسي امري معقول و مشروع بوده و از موضوع نوشتار حاضر خارج است.

no abstract