نقش ميانجي گري هوش اخلاقي در رابطه كمال گرايي و اميد به زندگي مديران دانشگاه

Mediating Role of Moral Intelligence in the Relationship between Perfectionism and Life Expectancy of Managers

زمينه: داشتن شخصيت سالم و برخورداري مديران از سلامت رواني باعث ارتقاء سطح كيفي و كمي آموزش خواهد شد و نقش بسيار حياتي در امر پرورش جامعه خواهد داشت. هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدل ساختاري رابطه كمال­ گرايي و اميد به زندگي با نقش ميانجي­ گري هوش اخلاقي در مديران دانشگاه آزاد اسلامي استان مازندران بود. روش: نوع پژوهش توصيفي - همبستگي و جامعه آماري شامل كليه مديران و معاونين واحدها، دانشكده­ و گروه­ هاي دانشگاه ­هاي آزاد اسلامي استان مازندران به تعداد 542 نفر بودند كه از ميان آنها 225 نفر به شيوه روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه­ هاي كمال ­گرايي، اميد به زندگي و هوش اخلاقي بود و داده­ ها با استفاده از آزمون­ هاي رگرسيون تك متغيره و الگوي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه مسيرهاي مستقيم توسط متغيرهاي كمال گرايي، هوش اخلاقي با اميد به زندگي رابطه مستقيم و معناداري دارا هستند و همچنين با توجه به مسير غير مستقيم اثر كمال گرايي با ميانجي­ گري هوش اخلاقي بر اميد به زندگي مورد تاييد واقع گرديد. نتيجه گيري: با توجه به نقش هوش اخلاقي بر اميد به زندگي لازم است در سازمان­ ها جهت ارتقاء هوش اخلاقي برنامه ­ريزي شود و آثار مخرب و منفي كمال­ گرايي شناسايي و در جهت اصلاح آن آموزش داده شود.

Background: Having a healthy personality and having mental health managers will increase the quality and quantity of education and play a vital role in the development of the community. The purpose of this study was to provide a structural model of the relationship between perfectionism and life expectancy with the role of mediation of moral intelligence among managers of Islamic Azad University of Mazandaran province. Method: This research was applied in terms of purpose, and in terms of method, was a part of structural studies. The statistical population consisted of all the heads and deputies of units, faculties and groups of Islamic Azad universities of Mazandaran province in 542 individuals. They were selected by random sampling method of 225 individuals. Data were collected by perfectionism questionnaire, Life expectancy and ethical intelligence. Data were analyzed using one-variable regression tests and structural equations. Results: The results showed that direct paths by perfectionism variables, moral intelligence have a direct and significant effect on life expectancy, and also with regard to the indirect route of perfectionism through the mediation of moral intelligence on life expectancy It was located. Conclusion: Considering the role of ethical intelligence on life expectancy, it is necessary to plan in organizations to promote ethical intelligence and to identify the destructive and negative effects of perfectionism and to improve it.