سنجش انتقادي نحوه مواجهه مترجمان با تضمينهاي نحوي در قرآن (مطالعه موردي: ترجمه هاي عبري)

Abstract Critical study of How to Encounter Translators with Quranic Tazmin (case study: Hebrew translations)

يكي از مهم ترين چالش ها در روند ترجمه قرآن كريم به زبان هاي ديگر، رعايت اساليب نحوي مختلف و انتقال صحيح آن به زبان مقصد است. تضمين، يكي از همين اساليب نحوي است. پياده كردن اين اسلوب در آيات قرآني همواره با اختلاف نظر بين علماي نحو، مفسران و مترجمان همراه بوده است. نوشتار حاضر با روش توصيفي تحليلي به نقد نحوه مواجهه مترجمان زبان عبري با اسلوب تضمين در قرآن كريم پرداخته است. ترجمه صحيح تضمين، از اين حيث اهميت دارد كه انتخاب واژه مضمَّن، گاهي بر حوزه استخراج و تبيين حكم فقهي، عقايد و لطافت در تبيين واژگان آيات كريمه، تاثيرگذار است. ترجمه هاي عبري قرآن كريم عمدتاً فاقد توجه كافي به اسلوب تضمين هستند. اگرچه در مجموع، مسلمانان در اين ترجمه ها موفق تر بوده اند؛ اما مانند مترجمان غيرمسلمان، با بي توجهي به ترجمه صحيح اين اسلوب، گاهي بياني خلاف مباني شريعت و احكام اسلامي داشته اند. از علل اشتباهات ترجمه هاي عبري در مورد تضمين، ناتواني مترجم در انتقال صحيح اين اسلوب و بي اطلاعي از فرهنگ مردم زمان نزول است.

One of the most important challenges in the process of translating the Quran into other languages is the observation of grammatical rules and conveying it into the aim language correctly. «Tazmin» is one of these rules. The application of this rule in the Qur’anic verses has always been controversial. This research, using a descriptive-analytical method, criticizes how the Hebrew translators encountered with the rule of «Tazmin» in Qur’an. The correct translation of «Tazmin» cases is of high importance because it sometimes affects our understanding of the juristic, theological and aesthetic dimensions of the Quranic verses. One of the results of the survey is that the Hebrew translators of the Quran have hardly been successful in grasping and conveying «Tazmin» in their translations. Although Muslim translators have been more successful in this field, they also have in many cases failed in true understanding and translating it, hence making impressions contrary to the principles of the Shariah. The errors of the Hebrew translators are mainly due to their ignorance of the people’s culture at the era of Quran’s revelation and their inability to properly transmit «Tazmin».