معناآفريني فصل ميان معطوف‌عليه و معطوف‌ در ساختارهاي نحوي قرآن كريم

Interpretation of Separation between Subordinate Word in Conjunction and Primary Word in Conjunction in Syntactic Structures of the Holy Quran

اسلوب عطف يكي از پركاربردترين اسلوب ها در زبان عربي به ويژه در قرآن كريم است كه با پيوست عبارتي به عبارت ديگر، مانع از تكرار گرديده و سبب ايجاز در كلام مي گردد. اصل بر اين است كه معطوف عليه به عنوان عبارت نخستِ اين اسلوب و معطوف به عنوان عبارت پسين در كنار يكديگر قرار مي گيرند. اما گاهي ميان اين دو عبارت به وسيله عبارتي كه متعلق و متكي بر هر دو آن ها است، جدايي مي افتد. بر اساس اين پژوهش، اين پديده داراي كاركردي معنايي بوده و در واقع بيانگر تفاوت ميان معطوف عليه و معطوف در برخورداري از معناي حكم مشترك فيه [حدث كلام + عبارت فاصل] است. پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي به بررسي اين پديده در ترجمه آياتي از قرآن كريم پرداخته است. نتيجه بررسي ها حاكي از آن است كه اين امر به عنوان يك پديده شاخص معنايي، مورد شناخت و توجه مترجمان قرار نگرفته و جز در موارد معدودي به انتقال معناي حاصل از آن اهتمام نشده است. در اين ميان، ترجمه هاي تفسيري و ارتباطي كه دست بازتري نسبت به ترجمه هاي تحت اللفظي دارند، واكنش بهتري در مواجهه با اين پديده داشته اند.

Conjunction style is one of the most widely used styles in the Arabic language, especially in the Holy Quran which prevents repetition by attaching a phrase into another phrase and results in brevity to the word. The first phrase in this style is called "subordinate word in conjunction" and the latter phrase "primary word in conjunction" which these two phrases are principally joined together. But sometimes the two phrases are separated by a phrase that belongs to both of them. Based on this research, this phenomenon has a semantic function and actually represents the difference between subordinate word in conjunction and primary word in conjunction to interact with the meaning of the common sentence (word occurrence + disjunctive phrase). With a descriptive-analytical method, the present study has investigated this phenomenon in the examples of the Holy Quran. The results indicate that the mentioned phenomenon as a semantic index phenomenon has not been recognized and interpreted by translators and has attempted to convey its meaning except in a few cases. In the meantime, that interpretive and communicative translations, which are more open-ended than literal translations, have had a better response to this phenomenon.