كليدواژه :
اقتصاد سياسي تروريسم , داعش , القاعده , منابع مالي , روش مقايسه‌اي
چكيده فارسي :
در اقتصاد سياسي تروريسم شيوه‌هاي تأمين منابع مالي گروه‌هاي تروريستي واجد اهميت بالايي ديده شده است. اين مقاله با بهره‌گيري از روش مقايسه‌اي مي‌كوشد به اين سؤالات پاسخ دهد كه عمده‌ترين شيوه‌هاي تأمين منابع مالي داعش و القاعده كدم‌اند؟ اين شيوه‌هاي تأمين منابع مالي از چه جهاتي متمايز و از چه جهاتي مشابه هستند؟ نهايتاً دلايل اين وجوه تمايز و تشابه چيست‌اند؟ مقاله اولاً 14 منبع درآمدي القاعده و داعش را احصاء و شناسايي نمود. ثانياً نشان داد گروه‌هاي تروريستي مزبور در برخي از حوزه‌ها مانند حمايت‌هاي مالي خارجي و گروگان‌گيري داراي وجوه تشابه و در ساير موارد مانند قاچاق ترياك و آثار باستاني، فروش نفت و جواهرات، تأسيس و دستبرد به بانك، ثروت شخصي رهبر، مؤسسات خيريه، ماليات ستاني و فروش ارزاق عمومي داراي تمايز بوده‌اند. ثالثاً مشخص ساخت كه اصلي‌ترين وجه تشابه آن‌ها تنوع شيوه‌هاي تأمين منابع مالي آن‌ها بوده است. رابعاً استدلال نمود دليل گرايش گروه‌هاي مزبور به تنوع منابع مالي نيز كاهش كمك‌هاي كلان دولتي به اين گروه‌ها و لاجرم جستجوي منابع خصوصي خرد و همين‌طور امكان دور زدن تنگناهاي وضع‌شده ملي و بين‌المللي بوده است. نهايتاً مشخص گرديد دليل برخي وجوه تمايز آن‌ها در تأمين منابع مالي نيز بستر و محيط متفاوت حوزه عمل آن‌ها و همين‌طور ساختار سياسي متمايز آن‌ها بوده است.
چكيده لاتين :
In the political economy of terrorism, the methods of financing terrorist groups have become increasingly important .
Using a comparative approach, this article seeks to answer the following questions : 1. What are the main sources of funding for ISIS and al-Qaeda?, 2. What are the similarities and differences between these terrorist groups in financing themselves ? and 3. Finally, what are the reasons for these differentiations and similarities ? Firstly, this article identified 14 sources of al-Qaeda and ISIS's revenue. Secondly, it showed that these terrorist groups had similarities in some areas, such as foreign financial support and hostage taking. Yet, in other cases, such as opium trafficking, antiques smuggling, oil and jewelry sales, b-ank robbery, their leaders’ personal wealth, charities and taxation some distinctions live. Thirdly, we identified that their main similarity was the variety of ways in which they financed. Fourthly, we argued that the reason for tendency of these groups' to diversify their financial resource was the reduction of foreign assistance to these groups and the necessity of seeking private micro resources. It also facilitated the circumvention of national and international bottlenecks. Ultimately, it showed that some of the differentiated aspects of their funding were due to their different contexts and environments, as well as their distinctive political structure.
