بررسي مبنا و حدود تكليف انفاق همسر در حقوق ايران و انگلستان

Study of the basis and limitations of The duty to Spouse's Maintenance in Iranian and English Law

يكي از مسائل مهمي كه بعد از ازدواج مطرح مي شود، معاش خانواده است. بر اين اساس در مقاله حاضر به بررسي موضوع مبنا و حدود تكليف انفاق همسر در دو سيستم حقوقي ايران و انگلستان پرداخته شده و اين نتيجه حاصل شده است كه در قوانين موضوعه ايران به تبعيت از مباني فقهي، الزام به انفاق در نكاح موقت مبتني بر توافق است و در نكاح دائم، تكليف انفاق، ناشي از حكم قانون بوده و نياز متقاضي نفقه درتحقق آن تكليف، نقشي ندارد..چنين تكليف انفاقي درنكاح دائم، يكجانبه بوده و اصولا منحصر به زمان زوجيت مي باشد. اين در حالي است كه در حقوق انگلستان قانونگذار عمدتا تنظيم روابط زوجين را به توافق آنها واگذار نموده و در صورت عدم حصول توافق و مطابق حكم قانون، تكليف انفاق، دوجانبه و مبتني بر نياز متقاضي نفقه مي باشد. چنين ازامي به زمان پس از انحلال نكاح نيز تسري مي يابد

One of the important issues that arises after marriage is family livelihood.Accordingly, in the present article, the issue of the basis and limitations of the duty to provide Spouse'smaintenancein two legal systems of Iran and the United Kingdom has been studied. It is concluded that In Iranian law, in accordance with the principles of jurisprudence, the obligation of providing maintenancein a temporary marriage is based on an agreement. In a permanentmarriage, the duty of providing maintenance is the result of the rule of law and the need of applicant has no influence in that duty.Such a duty to maintain in a permanent marriage is unilateral and is, in principle, limited to the duration of marriage. This is while in English law, the legislator has mainly delegated the arrangement of the couples' relationship to their agreement, and in the event of failure to reach an agreement and in accordance with the law, the duty to provide maintenance is bilateral and based on the need of applicant. Such an obligation also extends to the time after the dissolution of marriage.