كليدواژه :
توسعه سياسي , توسعه اقتصادي , ايران , عليت گرنجري
چكيده فارسي :
هدف اصلي مقاله بررسي رابطه علّي توسعه سياسي و توسعه اقتصادي در ايران در دو دولت سازندگي و اصلاحات است. براي پاسخ به سؤال اصلي مقاله كه چه نسبت علي ميان توسعه اقتصادي و توسعه سياسي طي دوره دولت‌هاي سازندگي و اصلاحات در ايران وجود دارد؛ دو مجموعه فرضيه رابطه علي ميان توسعه اقتصادي و توسعه سياسي مطرح‌شده است: مجموعه اول جهت عليت از توسعه اقتصادي به توسعه سياسي و در مجموعه دوم جهت عليت از توسعه سياسي به توسعه اقتصادي آزمون شده است. در اين بررسي از روش آزمون عليت گرنجري نسبت شاخص‌هاي توسعه اقتصادي و سياسي در ايران موردسنجش قرارگرفته و نرم‌افزار مورداستفاده نيز EVIEWS است. متغيرهاي نشان‌دهنده توسعه اقتصادي شامل 9 متغير رشد توليد ناخالص داخلي، رقابت‌پذيري جهاني، پتانسيل جذب سرمايه‌گذاري خارجي، آزادي اقتصادي، فساد اقتصادي، ريسك اقتصادي، ريسك مالي، تنوع صادرات و واردات و رقابت صنعتي در دوره موردبررسي است و متغيرهاي توسعه سياسي شامل؛ ريسك سياسي، مناقشات خارجي، ثبات دولت، مناقشات داخلي، فساد، افزايش پاسخگويي دموكراتيك، تنش‌هاي قومي، افزايش حاكميت و قانون، دخالت ارتش در سياست، تنش‌هاي مذهبي و كيفيت بروكراسي است. داده‌ها مربوط به گروه PRS (سرويس ريسك سياسي) است. نتايج استخراج‌شده حاصل از تحليل توصيفي و آماري، بيانگر اين است كه در دوره موردبررسي در ايران، توسعه اقتصادي، زمينه توسعه سياسي را فراهم كرده اما توسعه سياسي علت توسعه اقتصادي، نبوده است.
چكيده لاتين :
The main purpose of this paper is to investigate the causal relationship between political and economic development in Iran in the two Rafsanjani and Khatami presidency period. To answer the main question of this article which is “what is the causal relationship between economic and political development during Rafsanjani and Khatami presidency period in Iran, two sets of hypotheses arouse as the causal relationship between economic and political development. 1: The causality from economic development to Political development and 2: The causality of political development to economic development. In this study, Granger causality test is used to evaluate the ratio of economic and political development indicators in Iran and the software used in this study is EVIEWS. The variables representing economic development include 9 variables of GDP growth, global competitiveness, foreign investment attraction potential, economic freedom, economic corruption, economic risk, financial risk, export and import diversification and industrial competition in the period under review and political development variables include: Politics, foreign disputes, government stability, internal disputes, corruption, increased democratic accountability, ethnic tensions, increased rule and law, military interference in politics, religious tensions and the quality of bureaucracy.
The data belong to the PRS (Political Risk Service) group. The results obtained from the descriptive and statistical analysis indicate that in the period under review in Iran, economic development provided the basis for political development but political development was not the cause of economic development.
