تأثير سياست شناسايي بر گفتمان سياست خارجي روسيه با تمركز بر خاورميانه

مبارزه براي شناسايي يكي از دليل‌هاي بروز كشمكش و منازعه در عرصۀ سياست جهاني و عامل تأثيرگذار بر رفتار بازيگران بين‌المللي، مورد توجه پژوهشگران رشتۀ روابط بين‌الملل قرار گرفته است. هويت بازيگران از راه شناسايي‌شدن يا شناسايي‌نشدن «ديگران» شكل مي‌گيرد و در تأثير ديگران، همواره بازتعريف مي‌شود. از اين ديدگاه، تشديد تنش ميان روسيه و ايالات متحد بيشتر به شناسايي‌نشدن غرب از جايگاه روسيه به‌عنوان «قدرت بزرگ» و شريكي برابر در نظام بين‌الملل مربوط مي‌شود. بحث اصلي نويسندگان نوشتار اين است كه خواست روسيه براي شناسايي جايگاه قدرت بزرگ و سازگارنبودن اين خودانگاره با تصوير غرب از روسيه در كنار آرمان اين كشور براي دستيابي به اين جايگاه، روايت اصلي گفتمان سياست خارجي روسيه را شكل داده است. در حال حاضر، روسيه با به‌كارگيري سياست خارجي مبارزه‌جويانه به‌ويژه در اوكراين و سوريه به‌دنبال تثبيت و شناسايي جايگاه خود در نظام بين‌الملل و مبارزه با يك‌جانبه‌گرايي ايالات متحد در بحران‌هاي بين‌المللي است. يافته‌هاي اين نوشتار نشان مي‌دهد كه استفاده از مفهوم شناسايي، درك بهتري از تلاش روسيه براي ارتقاي جايگاهش در عرصۀ جهاني ارائه مي‌كند و فهم انگيزه‌هاي رفتار سياست خارجي اين كشور را آسان‌تر مي‌سازد. در اين نوشتار تلاش مي‌كنيم تا با بهره‌گيري از مفهوم سياست شناسايي در چارچوب نظريۀ سازه‌انگاري به تحليل رفتار سياست خارجي روسيه در خاورميانه توجه و بر اين نكته تأكيد كنيم كه فهم گفتمان سياست خارجي روسيه با رويكردهاي غالب اثبات‌گرايانه و واقع‌گرايانه مانند واقع‌گرايي و بدون توجه به عنصر هويت و سياست شناسايي، به‌درستي دست‌يافتني نيست.