كليدواژه :
چارچوب مرجع , خودمدار و ديگرمدار , بازنمايي , فضاي خارجي بزرگ - مقياس
چكيده فارسي :
چارچوب‌هاي مرجع، نحوه شكل‌گيري دانش ساماندهي اشياء در محيط را بر اساس حركت فيزيكي شخص و يا شرايط محيطي كه بازنمايي در آنجا اتفاق مي‌افتد، نشان مي‌دهد. اين مقاله، شكل‌گيري چارچوب‌هاي مرجع در حافظه براي بازنمايي ساختار فضايي محيط‌هاي خارجي با مقياس بزرگ را به علت كمتر پرداخته شدن در پيشينه پژوهش، عدم توجه به مقياس فضاهاي شكل‌گيري چارچوب‌هاي مرجع و نيز فقدان اعتبار اكولوژيكي در ساير پژوهش‌ها بررسي مي‌كند. بدين منظور براي تغيير مقياس محيط و نيز اهداف اشاره‌اي از دو نوع آزمون در اين مقاله استفاده‌شده است. در يك آزمون، شركت‌كنندگان آشنا و ناآشنا، با موقعيت‌هاي سه گروه سه‌تايي ساختمان با كمك راه رفتن در مسيري كه هر گروه را در برمي‌گيرد، آشنا مي‌شوند. سپس به آن‌ها نقشه‌هايي با بازنمايي اين گروه‌هاي سه‌تايي در پنج جهت‌گيري متفاوت نشان داده مي‌شود (از 0 تا 180 درجه) و آن‌ها قضاوت مي‌كنند كه آيا هر گروه سه‌تايي به‌درستي بر اساس موقعيت‌هاي نسبي ميان ساختمان‌ها ارائه‌شده است يا خير. در آزموني ديگر، شركت‌كنندگان با موقعيت هشت شي‌ء ناشناخته در محيطي پياده‌محور آشنا مي‌شوند و در دو مسير از قبل برنامه‌ريزي‌شده و محاط در آنجا (مسير هم‌تراز با لبه پياده‌رو و ديگري غيرهمتراز با زاويه 45 درجه)، حركت مي‌كنند. پس از آن شركت‌كنندگان با اشاره به اشياء به‌عنوان هدف، از حافظه‌شان استفاده مي‌كنند. در هردو آزمون، دقت اشاره و زمان تأخير به سؤالات آزمونگران متغيرهاي وابسته تحقيق هستند. نتايج نشان مي‌دهد كه موقعيت‌هاي ساختمان‌هاي ناآشنا از لحاظ ذهني به‌صورت چارچوب‌هاي مرجع خودمدار بازنمايي مي‌شود و زماني چارچوب مرجع ديگرمدار به كمك محيط تعريف مي‌شود، كه محيط آشنا باشد و در سير آشنا شدن انسان‌ها با محيط بازنمايي نيز به سمت ديگرمداري سوق مي‌يابد. از طرف ديگر، موقعيت‌هاي اشياء در محيط‌هاي منظم و شاخص به‌صورت ذهني، به‌واسطه محيط (چارچوب زمين‌مدار) بازنمايي، اما بر اساس تجربه خودمدار انتخاب مي‌شوند
چكيده لاتين :
Reference frames (or frames of reference) show how the knowledge of object organization is formed in the environment by the physical movement of the person or the environmental conditions where the representation takes place. This paper examines the formation of reference frames in memory to represent the spatial structure of large-scale outdoor environments, due to the lack of consideration in the research background, the lack of attention to the scale of the formation of reference frames, and the lack of ecological validity in other studies. For this purpose, two types of tests are used in this paper to change the scale of the environment as well as pointing targets. In one test, familiar and unfamiliar participants are introduced to the positions of the three building triads, by walking the path that encompasses each group. Then, maps are presented to them along with the representation of these three groups in five different directions (0-180 degrees), and they judge whether each triple group is correctly represented based on the relative positions of the buildings. In another test, participants are introduced to the position of eight unknown objects in a pedestrian-oriented environment, moving in two pre-programmed and inscribed paths (one path aligned with the sidewalk and the other misaligned, at a 45-degree angle). Then, participants use their memory, pointing to objects as targets. In both tests, the dependent research variables are the pointing accuracy and the latency in responding to the examiners’ questions. The results show that the positions of unfamiliar buildings are subjectively represented as egocentric reference frames. The allocentric frame of reference is defined by the environment when the environment is familiar, and the representation also tends to allocentric, as humans become familiar with the environment. On the other hand, object positions are subjectively represented in regular environments and distinctive by the geocentric frame, but are selected based on egocentric experience.
