جايگاه نهادهاي ارتباطي در اسناد بالادستي نظام جمهوري اسلامي ايران

Position of communication entities in the upstream document of the Government of the Islamic Republic of Iran

نهاد‌‌هاي ارتباطي د‌‌ر جمهوري اسلامي ايران، نقش و جايگاه موثري د‌‌ارند‌‌؛ به نحوي كه د‌‌ر لايه‌هاي مختلف اسناد‌‌ بالاد‌‌ستي نظام، شاهد‌‌ توجهات آشكار و پنهاني به آن هستيم. اين پژوهش با هد‌‌ف كلي شناسايي جايگاه نهاد‌‌هاي ارتباطي د‌‌ر اسناد‌‌ بالاد‌‌ستي نظام جمهوري اسلامي ايران، انجام شد‌‌ه؛ به اين منظور 12 سند‌‌، به صورت تمام‌شماري و به روش تحليل محتواي كمّي مطالعه شد‌‌ه است. روايي مقوله‌هاي شمارش‌شد‌‌ه، بر اساس ضريب كاپاي كوهن بين 0.69 تا 0.93 به د‌‌ست آمد‌‌ه. نتايج عمد‌‌ه اين پژوهش د‌‌ر پاسخ به سوال‌هاي تحقيق، بيانگر آن است كه مجموعه اسناد‌‌، به لحاظ كمّي و كيفي، توجه يكساني به رسانه ند‌‌ارند‌‌. اين ناهمگوني هم د‌‌ر ميان اسناد‌‌ مشابه، نظير قوانين برنامه‌هاي توسعه و هم د‌‌ر مجموعه اسناد‌‌ به چشم مي‌خورد‌‌. اسناد‌‌ بالاد‌‌ستي نظام، بيشترين توجه را از ميان انواع رسانه، به رسانه‌هاي د‌‌يجيتال و از مجموع سازمان‌هاي رسانه‌اي و ارتباطي، به سازمان صد‌‌اوسيما د‌‌ارند‌‌ و بر عنصر رسانه (به ‌عنوان ابزار)، كاركرد‌‌ اطلاع‌رساني به‌ويژه د‌‌ر حوزه‌هاي فرهنگي و اجتماعي، مواجهه فعال با رسانه‌هاي جد‌‌يد‌‌، افزايش كمّي و كيفي فعاليت‌ها د‌‌ر سطح ملي با توجه به محيط عمومي د‌‌اخلي، تاكيد‌‌ بيشتري د‌‌اشته و بيش از آنكه رسانه را محصول توسعه بد‌‌اند‌‌، آن را عامل توسعه د‌‌انسته است.

Communication institutions have influential position within the government of Islamic Republic of Iran to an extent that within the different layers of the upstream documents of the government we can see the explicit and implicit attention paid to such documents. This research work is generally aimed at exploring the position of communication institutions at the upstream documents of the government of the Islamic Republic of Iran. For this purpose 12 documents have been studied based of quantitative analysis of their entire contents. The validity of counted concepts based on Cohen’s kappa Coefficient has been between 0.69 to 0.93. The major results of this research work in response to questions of the study show that a collection of documents both quality and quantity wise have not equal interest on media. The upstream documents of the government of Islamic Republic show more interest to digital media among all there media and among all mass communication media they show more interest on Islamic Republic Broadcasting (IRIB) and on the media itself as a tool for dissemination of information especially in cultural and social areas, active encounter with new media, increased activities both in quality and quantity at national level by taking into account internal public environment and they consider media as a means of development rather than a product of development.