شيوع و شدت سندرم پيش از قاعدگي و ارتباط آن با بهزيستي روان‌شناختي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم

زمينه و هدف: سندرم پيش از قاعدگي (PMS)، به صورت مجموعه اي از علائم جسمي و روان شناختي ايجادشده در طول فاز لوتئال سيكل قاعدگي تعريف مي شود. تحقيقات نشان مي دهند سندرم پيش از قاعدگي تأثيرات قابل توجهي در سلامت روان و بهزيستي روان شناختي زنان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي شيوع و شدت سندرم پيش از قاعدگي و ارتباط آن با بهزيستي روان شناختي دانشجويان در دانشگاه علوم پزشكي قم انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش به روش توصيفي - همبستگي، تعداد 226 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه علوم پزشكي قم در سال 1398-1397به صورت در دسترس انتخاب شدند. از شركت كنندگان خواسته شد تا به سؤالات مقياس هاي سندرم پيش از قاعدگي ، بهزيستي روان شناختي ريف (Ryff) و چك ليست دموگرافيك پاسخ دهند. داده ها با استفاده از روش هاي آماري توصيفي، همبستگي و رگرسيون چند متغيره تجزيه وتحليل شدند. يافته ها: در اين پژوهش، ميزان شدت ابتلا به PMS در دانشجويان، 37% با علائم خفيف، 49.8% با علائم متوسط و 13.2% با علائم شديد سندرم پيش از قاعدگي گزارش شد. همچنين براساس ضريب همبستگي پيرسون، بين شدت علائم با بهزيستي روان شناختي ارتباط معني داري وجود داشت (P 0/01)، كه 11% از واريانس بهزيستي روان شناختي را پيش بيني مي كرد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد سندرم پيش از قاعدگي، شيوع بالايي در دختران دانشجو دارد. همچنين سندرم پيش از قاعدگي، يك عامل پيش بين مناسب براي بهزيستي روان شناختي در دختران دانشجو است.